Filmoteka Muzeum

Onirycznej narracji towarzyszy prosta, lecz misterna animacja poklatkowa. Relacje między dwoma poziomami pracy – przekazywaną treścią i wizualną formą – umykają jednoznacznemu uchwyceniu, podobnie jak znaczenie osobistej opowieści, którą snuje artysta. Najsilniej współgrają one ze sobą w momencie kulminacyjnym filmu, gdy gwałtowne przyspieszenie wprowadza chaos w wykreowaną przez Sadowskiego wizualno-językowo-mentalną strukturę.