Filmoteka Muzeum

Przesłanie filmu zawierające się we frazie: „Jakże krucha i niepewna jest kondycja naszej egzystencji!” budzi z letargu swoją siłą „nadbanalności”. Nietypowa, quasi-infantylna zabawa z własnym ja, jaką uprawia na oczach widza artysta, stanowi rodzaj analizy w postaci osobistego, niemego (autor nie otwiera ust, przemawia do nas ze swych wnętrzności) wykładu-spowiedzi. Oczywiście, jak zwykle w pracach tego artysty cały ów nabrzmiały bólem egzystencjalny nadmiar służy temu, by spojrzeć na bolesne kwestie z meta-poziomu i za pomocą „przegiętego” do ostatecznych granic histeryczności przesłania spuścić powietrze, nabrać dystansu. Praca ta ma dwie inspiracje: z jednej strony Tańcząc ze łzami w oczach to tytuł przeboju zespołu Ultravox, jednego ze sztandarowych przedstawicieli nurtu New Romantic z lat 80-tych. Z drugiej zaś rys stricte psychoanalityczny, który odnosi się do zrealizowanej przez Sophie Fiennes i Slavoja Žižka Zboczonej historii kina. Sześć wykładów porusza kwestie subiektywności życia psychicznego, freudowskiego problemu popędów i sublimacji, kwestii możliwości zbudowania języka prywatnego oraz problemu impotencji połączonej z lękiem przed Innym, zwłaszcza kobiecym.

Opis na podstawie: J. Zielińska, Daniel Rumiancew, w: Nowe zjawiska w sztuce polskiej po 2000, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Warszawa 2007; Jean Baudrillard, Spisek sztuki, tłum. S. Królak, Warszawa 2006; M. Nieludcew, Tańcząc ze łzami w oczach. Daniel Rumiancew w Goldex Poldex, http://cojestgrane.pl.

(AH)