Filmoteka Muzeum

Film w sposób ironiczny odnosi się do nawyku natychmiastowego doszukiwania się znaczeń (tekstualnych interpretacji) w filmie przedstawiającym. Jest przewrotną zabawą z procesami i mechanizmami produkcji filmowego znaczenia. Kwiek podzielił go na dwie części. Pierwsza składa się z opowiadania przez autora o procesie realizacji filmu (opowieść toczy się przy całkowicie zaciemnionym obrazie). Drugą część stanowi niema projekcja samego filmu, o którego „produkcji” opowiadał Kwiek w części pierwszej. Tego typu struktura pozwala Kwiekowi zderzyć ze sobą dwa rodzaje obrazów (wizualizacji). Obrazy mentalne danej sytuacji, które stworzyliśmy we własnym umyśle na kanwie opowiadania Kwieka z pierwszej części filmu oraz obrazy tej sytuacji (faktyczne) zarejestrowane na taśmie i percypowane przez widza w drugiej części filmu. Film Ja i telefon pozwala artyście w bardzo konceptualny sposób badać relacje pomiędzy obrazem a tekstem. Terenem operacji jest umysł widza produkujący „wizualizację tekstu” w części pierwszej oraz „tekstualizację obrazu” w części drugiej.

Opis za: Image/Text. Film programme, Tate Modern, kuratorzy: Ł. Ronduda, M. Woliński, 25 listopada 2006.