Filmoteka Muzeum

Święto wiosny to jedna z najbardziej znanych i uznanych prac Kozyry. Siedmiokanałowa instalacja wideo poświęcona problematyce śmierci jako źródła nowego życia to autorska reinterpretacja baletu Igora Strawińskiego pod tym samym tytułem, którego choreografię ułożył jeden z najbardziej cenionych tancerzy – Wacław Niżyński.

Konwulsyjne i sztywne gesty osiągnięte w balecie za pomocą mistrzowskiej pracy choreograficznej w dziele Kozyry wydobyte są za pomocą techniki animacji poklatkowej. Setki tysięcy ujęć, klatka po klatce odzwierciedlających ruch nagich, starych ciał, buduje nastrój niepokoju, tańca „na śmierć”.

Zimna biel tła połączona z pomarszczonymi ciałami-obiektami tworzącymi zawieszoną w próżni niezgrabną maszynerię wprowadza atmosferę dziwności, lęku i dystansu. Bezbronne, w pewien sposób symboliczne ciała starców zaprzęgniętych do siermiężnej pracy cielesnej wydobywają kwintesencję prasłowiańskiego rytuału – destrukcja staje się koniecznością, ofiarą w walce o nowe odrodzenie.

Opis na podstawie: Katarzyna Kozyra, Casting, kat. wystawy, red. M. Sitkowska, H. Wróblewska, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2010.
 

(AH)