Wystawa poświęcona twórczości Oskara i Zofii Hansenów, prezentuje różne aspekty teorii Formy Otwartej, która była osią ich działalności architektonicznej, artystycznej i pedagogicznej.
Dla zespołu edukacyjnego Muzeum, Forma Otwarta oznacza również myślenie poza schematami i szukanie alternatywnych rozwiązań. Podczas spotkań z dziećmi i młodzieżą chcemy wzmacniać postawy ciekawości wobec świata i krytycznego przyglądania się otoczeniu. Zainspirowani metodami dydaktycznymi Hansena kładziemy nacisk na rozwijanie świadomości wizualnej i przestrzennej, zwłaszcza podczas eksperymentów z projektowania czy komponowania. Hansen nie uczył swoich studentów sztuki, ale języka plastycznego. W Muzeum mniej zależy nam na zamkniętym zestawie przekazywanej wiedzy – bardziej na ćwiczeniu się uczniów w samodzielnym myśleniu.
Tematy działań:
FORMA OTWARTA – MIĘDZY TEORIĄ A PRAKTYKĄ
Oskar Hansen w jednej ze swoich książek postulował „zrzucenie okularów Formy Zamkniętej”, które sprawiają, że przyjmujemy sposób urządzenia świata, naszych miast, osiedli i domów za naturalny i konieczny. Tymczasem opracowywana i testowana przez Hansenów teoria Formy Otwartej miała wcielić w życie idee architektury w pełni demokratycznej, uwzględniającej indywidualne potrzeby oraz kreatywność użytkowników.
Spotkanie na wystawie pomyślane jest jako okazja do zderzania ze sobą teorii i możliwości jej realizacji w określonym kontekście historycznym, społecznym i politycznym.
TREŚCI PRZESTRZENNE
Jakie treści tkwią w architekturze? Jakimi środkami architektura spełnia funkcje upamiętniające? Hansenowie uważali, że nie zawsze upamiętnianie wymaga budowania – stawiania ścian czy monumentalnych pomników. Czasem wystarczy zaaranżować przestrzeń, pomyśleć o niej w kontekście niewielkich gestów architekta.
Punktem wyjścia dla warsztatów będzie projekt „Droga”, koncepcja anty-pomnika stworzona dla Muzeum Auschwitz-Birkenau. Następnie dość szeroko spojrzymy na architekturę jako medium różnorodnych treści. Porozmawiamy o przestrzeniach wypełnianych – znaczeniem, emocjami, atmosferą czy pamięcią. Zbadamy relacje pomiędzy formą projektowanych obiektów i struktur a ich funkcją i unikalnym kontekstem.
