Włodzimierz Borowski. Prace i rekonstrukcje
Sven Spieker: Poetyka obojętności Włodzimierza Borowskiego

Chciałbym się przyjrzeć performansom Borowskiego z lat 60., traktując je jako prace dotyczące problematyki obojętności, która była powszechną postawą obecną w sztuce XX w.

Od „obojętnego” wyboru ready-made’ów Duchampa, po fascynacje dadaistów mechanicznymi ciałami i traumą, od zainteresowań Waltera Benjamina „ślepym widzeniem” kamery po konceptualistyczne skupienie się na produkcji artystycznej na zasadzie programów seryjnych, przedstawiciele XX-wiecznych (neo)awangard sprzeciwiali się modernistycznym obsesjom na punkcie wyjątkowości i różnicy (których najbardziej widocznym objawem był historycyzm), oferując (anty)poetykę obojętności. W swoim VIII Pokazie synkretycznym (1968) Borowski zaproponował ikoniczny (i ironiczny) przykład takiej obojętności, przewiercając oczy na wielkoformatowych zdjęciowych autoportretach. Swoje wystąpienie pragnę poświęcić powiązaniom pomiędzy tą pracą (i podobnymi gestami artysty) a innymi przykładami „znieczulającego modernizmu”, koncentrującego się nie na różnicy i różnicowaniu, ale na ich braku.