Odrzucone dziedzictwo. O sztuce polskiej lat 80.
Luiza Nader

Wystąpienie na temat: Historiografia o socrealizmie w latach 80.

Studium przypadku. Celem mojego wystąpienia nie jest badanie socrealizmu ani krytyczny przegląd bogatej literatury poświęconej socrealizmowi. Stawiam raczej pytania o specyfikę historiografii artystycznej powstającej w latach 80., dotykającej problematyki socrealizmu: o jej miejsce w polu kulturowym, o rozwijane przez nią postawy rewizjonistyczne wobec sztuki z lat 1949-1954, jak i dokonujące się w niej krytyczne przewartościowanie całego horyzontu sztuki nowoczesnej. Czy w latach 80. nastąpiło przesunięcie w badaniach nad socrealizmem, a jeśli tak, to czy wiązało się ono z kształtujacymi się wyzwaniami i napięciami sztuki i historiografii? Jak kształtowała się relacja przeniesieniowa badaczy zajmujących się socrealizmem? Jak konstruowany był socrealizm i jaką był stawką w badaniach historii sztuki? W moich rozważaniach skupię się przede wszystkim na wydanej w 1986 roku książce Wojciecha Włodarczyka Socrealizm. Sztuka polska w latach 1950-1954. W tym konkretnym studium przypadku przyjmę perspektywę teorii afektu, rozpatrującej afekty jako fenomeny konstruowane społecznie, historycznie i kulturowo, możliwe do introjekcji lub dalszej projekcji, przekazywane przez podmioty, ale także obiekty kulturowe: rzeczy, dzieła sztuki i teksty.

Zobacz także: