Found-footage i rekonstrukcje
Spotkanie z Philippem-Alainem Michaud

Podczas spotkania Kuba Mikurda i Paweł Mościcki, biorąc za punkt wyjścia historię amerykańskiej awangardy, rozmawiali z Philippem-Alainem Michaud o relacji między kinem a sztuką współczesną.

„Rose Hobart”, film zmontowany przez Josepha Cornella na podstawie fragmentów „East of Borneo”, klasycznego egzotycznego filmu fabularnego George’a Melforda z lat trzydziestych, z Rose Hobart w roli głównej, otworzył przed Kenem Jacobsem i Jackiem Smithem, którzy odkryli go razem pod koniec lat pięćdziesiątych, dwie możliwe ścieżki myślenia o filmie jako dyskursie. Pierwsza, wybrana przez Jacobsa, polega na ponownym użyciu starego materiału filmowego zmieniając praktykę filmową w rodzaj permanentnej reinterpretacji. Druga, którą reprezentuje Jack Smith opiera się na rekonstrukcji [reenactment], i składa się z sekwencji, figur lub kompozycji zapożyczonych z różnych modeli, co czyni ją narzędziem badania formalnych procesów tworzących uniwersum kina.

Te dwa modele tworzenia kina na podstawie jego historii – found footage i reenactment – mogą również stanowić dwa możliwe sposoby wpisania filmu w pole sztuki współczesnej oraz dwa typy obecności kina w kontekście muzealnym.