Diable Sprawy
Czym się karmi sztuka Aleksandry Waliszewskiej?

Nagranie ze spotkania towarzyszącego premierze katalogu wystawy „Opowieści okrutne. Aleksandra Waliszewska i symbolizm Wschodu i Północy”.

W spotkaniu wzięli udział: Łukasz Kozak – mediewista i badacz kultury wizualnej, Natalia Sielewicz – współkuratorka wystawy i Agnieszka Szewczyk – historyczka sztuki i kuratorka. Rozmowę poprowadzi Marcel Andino Velez.

Aleksandra Waliszewska tworzy gęste narracyjnie i nasączone licznymi nawiązaniami do historii sztuki obrazy olejne, gwasze i pastele. Jej wizualne uniwersum wypełniają niepokojące, apokaliptyczne sceny. Spotkamy tu czarty, wampiry, opętane dziewczęta, spragnione krwi upiory, rycerki na koniach – i dużo kotów. Specyficznie słowiańskie historie o upiorze (żywym trupie) znajdują w jej pracach swój dalszy ciąg. Pozwala to widzieć Waliszewską jako artystyczną i konceptualną potomkinię sztuki przednowoczesnej i pochodzących z regionów nordyckich, bałtyckich i wschodnioeuropejskich symbolistów późnego XIX i wczesnego XX wieku. Scenerią jej prac są mokradła, mroczne leśne ostępy, zagubione autostrady i ponure przedmieścia.

Sztuka Waliszewskiej wychodzi daleko poza kontekst muzealny. Artystka udostępnia swoje prace na Instagramie, na którym obserwuje ją ponad sto tysięcy osób. Wciąż rosnącą międzynarodową publiczność urzekają jej figuratywne, zanurzone w historii sztuki opowieści. Dzięki mediom społecznościowym trafiają one do popkultury: na okładki płyt i książek Nicka Cave'a, Chicaloyoh, Pan Total i wielu zespołów noise’owych, a także t-shirty, tatuaże, porcelanę.

Na bogato ilustrowane „Opowieści okrutne” składa się brawurowa interpretacja sztuki Waliszewskiej przedstawiona w eseju kuratorek wystawy Alison M. Gingeras i Natalii Sielewicz oraz reprodukcje osiemdziesięciu prac artystki zestawionych z ponad pięćdziesięcioma obrazami i rzeźbami historycznymi, m.in. Wojtkiewicza, Biegasa, Čiurlionisa. Rewizjonistyczne spojrzenie na symbolizm przez pryzmat sztuki Wschodu i Północy Europy (a nie dominujących postaci artystów francuskich czy austriackich), pozwala wprowadzić szeroką publiczność do tego bogatego i nadal zbyt mało zbadanego pola kultury wizualnej.

Autorką projektu katalogu jest Alicja Pismenko.