Archiwum i utopia w XX wieku
Paweł Mościcki: Utopia po końcu utopii

Nowoczesność wykształciła wiele wersji myśli utopijnej.

Niezależnie od różnic łączyło je mocne osadzenie w porządku historycznym. Choć utopia ma status ponadhistoryczny, zawsze w istotny sposób modyfikuje porządek czasu, stanowi jego skrajny punkt. Czy można zachować ją w epoce post-historycznej, w której wszystkie wymiary czasu stały się mocno problematyczne? W epoce, w której ślady teraźniejszości gromadzone są na równi z reliktami przeszłości - neutralizacja historii, którą przepłaciliśmy panicznym lękiem przed przyszłością. Być może więc jedyne ślady przyszłości jakie możemy znaleźć mieszczą się w przeszłych projektach? Jak z historii wyczytać przyszłość? Jaki jest status tej minionej przyszłości? Na wykładzie zastanowimy się nad relacją utopii i archiwum (archiwum jako właściwe miejsce myślenia utopijnego), aktualnością katastrofizmu (przyszłość to pewna katastrofa), wreszcie zapytamy czy w takiej konstelacji jest jeszcze miejsce dla „anioła historii”.