Agata Pietrasik. Figury oporu
Sztuka przeciw wojnie i faszyzmowi w XX i XXI wieku
Pierwsza część konferencji „Nigdy więcej: Sztuka przeciw wojnie i faszyzmowi w XX i XXI wieku” odnosi się do toczących się w obszarze sztuki i poza nią dyskusji na temat form zaangażowania środowiska artystycznego oraz instytucji kultury w kluczowych historycznie momentach.
Wykład Agaty Pietrasik: „Figury oporu: Maja Berezowska i artystki z Ravensbrück”
Maja Berezowska jest artystką znaną głównie z ilustracji, karakytur, czy też frywolnych rysunków erotycznych, które ukazały się w wielu czasopismach i książkach. Nieco mniej znany jest wojenny rozdział twórczości artystki, która była więźniarką najpierw Pawiaka, a potem obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. W tym czasie rysowała, parafrazując słowa G. Didi-Hubermana, mimo wszystko, portretowała swoje współwięźniarki i życie w obozie. W 1946 roku, razem z Jadwigą Simon-Pietkiewicz, zorganizowała wystawę rysunków z Ravensbrück w Szwecji, gdzie przebywała po wyzwoleniu z obozu. Referat problematyzuje obozowe prace Berezowskiej w kontekście praktyk artystycznych innych więźniarek Ravensbrück. wspomnianej wyżej Simon-Pietkiewicz, Marii Hiszpańskiej, czy też Jeannette L’Herminier i Violette Lecoq. W centrum tych rozważań są pytania o rysunek rozumiany jako specyficzne medium zapisu doświadczeń wojennych oraz o twórczość artystyczną definiowaną jako praktykę oporu.
Agata Pietrasik
historyczka sztuki, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego i Freie Universität w Berlinie, gdzie napisała doktorat poświęcony sztuce lat 40-tych w Polsce, badający wzajemne relacje pomiędzy estetyką, etyką i polityką tej dekady. Jest współautorką, razem z Piotrem Słodkowskim, książki “Czas debat. Antologia krytyki artystycznej z lat 1945-54”. Jej zainteresowania badawcze dotyczą powojennego modernizmu w Europie, reprezentacji Holocaustu i drugiej wojny światowej w sztukach wizualnych, oraz współczesnych im kontekstów polityczno-społecznych. Była stypendystką Niemieckiej Wymiany Akademickiej DAAD, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Deutsches Forum für Kunstgeschichte w Paryżu, a obecnie Institut national d'histoire de l’art w Paryżu.
