Cmentarze (1-50/586)
Kultura funeralna interesowała i inspirowała Hasiora jako jedna z form upamiętnienia. „Cmentarze” obejmują rzeźbę przedstawieniową, rozwiązania planistyczne, abstrakcyjne formy upamiętniania, rytuały odbywające się w miejscach wiecznego spoczynku. Hasior dokumentował nie tylko chrześcijańskie kultury funeralne, ale także zabytki żydowskie. Budując swoje studia zwracał uwagę zarówno na typowość rozwiązań, jak i na odmienności. „Cmenatrz KC KPZR Moskwa” to m.in. socrealistyczna rzeźba przedstawiająca. W „Cmentarzach 1” artysta zamieścił m.in. pasaż przez polskie kirkuty: te niszczejące, zniszczone, restaurowane, sprowadzone do prostych, symbolicznych form na swoich ruinach. Wśród zdjęć znajdziemy nagrobki sławnych twórców, jak Xawery Dunikowski czy Władysław Broniewski, ale także wielkopowierzchniowe założenia funeralne z czasów I i II wojny światowej. Obok indywidualnych rozwiązań, pojawiają się masowe wzory kamieniarskie (np. złamana kolumna) oraz ludowe wersje znanych z Biblii motywów ikonograficznych. Oczywiście zwracał uwagę także na użycie i obróbkę materiału oraz migrację geograficzną (regionalizmy) i chronologiczną form i symboli (np. figury płaczek). Interesował się też wpływem czasu na pejzaż cmentarzy. Zebrane w tych „Notatnikach” zdjęcia to także dokument licznych podróży Hasiora.
Zestaw obejmuje „Notatniki”: „Pejzaż Cmentarny” (247), „Cmentarze” (091, 092, 256), „Cmentarz Dziecięcy” (249), „Cmentarz Polski” (243), „Cmentarze Skandynawia” (246), „Cmentarz KC KPZR Moskwa” (054), „Rzeźba Cmentarna” (094), „Cmentarz Skrzydlate Rzeźba cmentarna” (244), „Zawody Nagrobne (245).
