Materia Przedmioty (1-50/130)
„Anatomia ekspresji. To, co fotografuję, nosi często cechy przyziemnej mizerności. Jest to wrażenie pozorne. Ja podpatruję iskierki ekspresji - wystarczy dmuchnąć w nie troskliwie, a można rozniecić płomienną urodę, jaką posiada każda materia lub przedmiot" – Władysław Hasior pisał w komentarzu do pierwszego „Notatnika" opublikowanego na łamach czasopisma „Nowa Wieś” w 1983 roku. Inspirowane bardzo mocno wydaną w 1975 roku w Polsce „Wyobraźnią poetycką" Gastona Bachelarda notatniki materiałowe to lekcja wrażliwości na otoczenie kierowana do szerokiej publiczności. Bardzo podobną w tonie, ale skoncentrowaną wokół zagadnień kształtowania formy Hasior proponował swoim uczniom w zakopiańskim Państwowym Liceum Technik Plastycznych.
„Wyobraźnię i fantazję należy trenować. Wiem o tym z własnego doświadczenia. Żaden artysta nie znajduje tylko w samym sobie dość energii twórczej i musi być podłączony do „akumulatora" - tak nazwałem Związek z tym, co potrafimy dostrzec w zasięgu ręki, wzroku, na codziennej drodze. Dostrzec urodę samotnego drzewa – usłyszeć przejmującą ciszę kamienia. Umieć szczerze zdziwić się różnorodnością form, jakie demonstruje materia wody, i tajemniczym racjonalizmem dostrzeżonym w strukturze kryształu".
„W <<Notatniku>> staram się dostrzegać nie tylko biologię ciała ludzkiego, ale i biologię drzewa; ingerencje form stworzonych ręką ludzką w <<świat natury>>,ekspresję zawartą w formach mokrych i sypkich. Warto tu jeszcze dodać, że każda materia ma swoją temperaturę, jest zimna albo ciepła – o czym można przekonać się, nawet jej nie dotykając". W notatnikach materiałowych, Hasior uzmysławia widzowi istotę doświadczania. Podobnie jak szczerość sztuki plebejskiej, Hasiora uwodziła szczerość materiału. „Anatomia ekspresji. To, co fotografuję, nosi często cechy przyziemnej mizerności. Jest to wrażenie pozorne. Ja podpatruję iskierki ekspresji – wystarczy dmuchnąć w nie troskliwie, a można rozniecić płomienną urodę, jaką posiada każda materia lub przedmiot” – Hasior pisał w komentarzu do pierwszego „Notatnika” opublikowanego na łamach czasopisma „Nowa Wieś” w 1983 roku. Inspirowane bardzo mocno wydaną w 1975 roku w Polsce „Wyobraźnią poetycką” Gastona Bachelarda notatniki materiałowe to lekcja wrażliwości na otoczenie kierowana do szerokiej publiczności. Bardzo podobną w tonie, ale skoncentrowaną wokół zagadnień kształtowania formy Hasior proponował swoim uczniom w zakopiańskim Państwowym Liceum Technik Plastycznych. „Wyobraźnię i fantazję należy trenować. Wiem o tym z własnego doświadczenia. Żaden artysta nie znajduje tylko w samym sobie dość energii twórczej i musi być podłączony do „akumulatora” – tak nazwałem związek z tym, co potrafimy dostrzec w zasięgu ręki, wzroku, na codziennej drodze. Dostrzec urodę samotnego drzewa – usłyszeć przejmującą ciszę kamienia. Umieć szczerze zdziwić się różnorodnością form, jakie demonstruje materia wody i tajemniczym racjonalizmem dostrzeżonym w strukturze kryształu”. „W «Notatniku» staram się dostrzegać nie tylko biologię ciała ludzkiego, ale i biologię drzewa; ingerencje form stworzonych ręką ludzką w «świat natury», ekspresję zawartą w formach mokrych i sypkich. Warto tu jeszcze dodać, że każda materia ma swoją temperaturę, jest zimna albo ciepła – o czym można przekonać się, nawet jej nie dotykając”. Zestaw obejmuje notatniki pt. „Materia” (77), „Pejzaż rzeźba materia” (330), „Materia przedmioty” (337).
Wybrana bibliografia:
1. „Notatnik fotograficzny Władysława Hasiora (1)”, oprac. P. Kwiatkowski, „Nowa Wieś” 1983, nr 28, s. 12-13.
2. „Pokora sypkiej materii. Notatnik fotograficzny Władysława Hasiora (5)”, oprac. P. Kwiatkowski, „Nowa Wieś” 1983, nr 38, s. 12-13.
3. „Kształt i materia. Notatnik fotograficzny Władysława Hasiora (10)”, oprac. P. Kwiatkowski, „Nowa Wieś” 1984, nr 3, s. 12-13.
4. „Materia i forma. Notatnik fotograficzny Władysława Hasiora (16)”, oprac. P. Kwiatkowski, „Nowa Wieś” 1984, nr 23, s. 12-13.
5. Ewa Tatar, „Władysław Hasior. Notatniki Fotograficzne”, kat. wyst. Muzeum Tatrzańskie, Zakopane 2015.
6. „Not. Fot.” 2017, nr 3.
