Aleksandra Kubiak, 2021 (1-6/6)
Wywiad metodą oral history z Aleksandrą Kubiak przeprowadziła Kalina Sendułka w ramach projektu Historie Mówione Nowoczesności w lutym 2021 roku w mieszkaniu Kaliny w Warszawie. Zapis audio.
Wywiad przeprowadzono: 10.02.2021 i 12.02.2021.
VI części: (10.02.21) I. 39 min 30 s, II. 32 min 53 s, III. 21 min 04 s, IV. 30 min 13 s., (10.02.21) V. 22 min 58 s, VI. 35 min 18 s.
Łączny czas nagrania: 3 h 01 min 56 s.
Aleksandra Kubiak – artystka wizualna, autorka filmów, performansów, urodziła się w 1978 roku w Lubaniu. W swojej działalności artystycznej porusza wątek społecznego oddziaływania sztuki często angażując w proces twórczy publiczność. Od 2002 do 2013 roku współtworzyła z artystką Karoliną Wiktor Grupę Sędzia Główny. W roku 2010 artystka powróciła do pracy indywidualnej m.in. poprzez realizację filmów „Dolce Vita” (2011) i „BARACA” (2012). Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W ramach Grupy Sędzia Główny artystka była nominowana do wielu nagród w dziedzinie sztuki, w tym w 2005 roku wraz z Karoliną Wiktor została laureatką Nagrody TVP Kultura, dwa lata później artystki otrzymały nominację do nagrody Spojrzenia i tego samego roku zarówno Kubiak, jak i Wiktor stały się laureatkami Międzynarodowego Konkursu Performance w Trento we Włoszech. W roku 2011 Grupa Sędzia Główny otrzymała nominację do Paszportu Polityki w kategorii Sztuki Wizualne. Zarówno prace Grupy Sędzia Główny, jak i indywidualne projekty Kubiak były prezentowane w wielu prestiżowych galeriach i muzeach, w tym w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, w Muzeum Narodowym w Warszawie, w Dolnośląskiej Zachęcie Sztuki Współczesnej we Wrocławiu, w Fundacji Signum w Poznaniu oraz w wielu depozytach bądź prywatnych kolekcjach. W latach 2013–2015 wykładała na Wydziale Artystycznym w Instytucie Sztuk Wizualnych UZ.
W 2014 roku artystka rozpoczęła eksperymentalny projekt autobiograficzny polegający na spajaniu wątków jej osobistych doświadczeń z różnymi formami wizualnymi. W cyklu tym powstały m.in. „Śliczna jesteś, Laleczko” we współpracy z aktorką Elżbietą Lisowską-Kopeć, „Mięso słonia” we współpracy z aktorką Moniką Buchowiec i „Żyj, głuptasie!” we współpracy z Arturem Belingiem. W grudniu 2016 roku uzyskała tytuł doktora sztuk na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu pod kierunkiem prof. Izabelli Gustowskiej. Od roku 2017 prowadzi zajęcia dydaktyczne w Instytucie Sztuk Wizualnych na Uniwersytecie Zielonogórskim. Obecnie mieszka w Zielonej Górze i współpracuje z Galerią BWA Zielona Góra oraz z Fundacją Salony.
W swoją praktykę artystyczną często wplata wątki autobiograficzne i społeczne (np. problem przemocy domowej, konflikt na tle etnicznym, różnice społeczne itp.). Fascynują ją relacje między sztuką a przyjemnością, ciałem i jego rozpadem, przemijaniem, bólem, traumą, strachem i seksualnością. Sztuka Aleksandry Kubiak jest przede wszystkim konsekwentna, pęknięta, a przy tym uwikłana w traumę, politykę, problemy tożsamościowe, seksualność i wstyd. W najnowszych działaniach artystka rozwija swoje zdolności performatywne, redefiniując performans. Włącza do niego osoby trzecie – aktorów, bawiąc się jednocześnie konwencją teatralną. Te praktyki mają określony cel: rozliczenie z przeszłością i przeprowadzenie dokładnej analizy własnych wspomnień i ukrytego wstydu.
Autorka biogramu: Kalina Sendułka.
