1984-1988 (1-50/628)
Lata 1984-1988 to czas najbardziej intensywnych działań artystycznych. Libera tworzy w tym okresie wiele znanych prac, między innymi: „Wariat“, „Ewa“, „Bez tytułu (Hommage à Gawron)“, „Hermafrodyta“, „Ładny chłopiec“, „Perseweracja mistyczna“, „Ktoś inny“, „Pacjenci“ czy „Warkoczyk“.
Ważnym elementem twórczości Zbigniewa Libery w tym okresie są studia nad starością i cielesnością. Cykl prac dokumentujących starzenie się babki artysty („Bez tytułu (babka)“, „Obrzędy intymne“, „Regina G.“, „Śpiąca babka“, „Trup babki“) pokazuje degradację ludzkiego ciała bezlitośnie akcentując wszelkie jego ułomności.
Prace poświęcone babce Libery wzbudziły wiele kontrowersji - niejednokrotnie odczytywane były jako upokorzenie niedołężnej kobiety, lecz oprócz dokumentalnego podejścia artysty widać w nich również opiekę, miłość i szacunek Libery do bliskiej osoby, która nie jest już w stanie być samodzielna.
Cielesność pojawia się też w pracach „Ktoś inny“ i „Hermafrodyta“ - artysta prowadzi studia nad nienormatywnością zachowań i tożsamości seksualnych, natomiast w cyklach „Libera-mebel“; oraz „Manekiny“; zastanawia się nad przedmiotowym traktowaniem ludzkiego ciała i seksualności.
