Opis pochodzi ze strony Filmoteki Muzeum
Film oparty na opozycji pomiędzy bardzo ekspresyjnym widokiem krzyczącego artysty a niemą ścieżka dźwiękową. Realizacja była wg Sikorskiego swoistą „reakcją na rosnące napięcie” w sferze społeczno-politycznej pod koniec 1980 roku w Polsce, pomiędzy porozumieniami sierpniowymi a stanem wojennym, ale także – „wyrazem rozdźwięku powstającego wówczas pomiędzy potrzebą normalności a niepewnością jutra, pomiędzy tym, co indywidualne i słabe a tym, co stadne i groźne”.
Nakręcony w piwnicy Dziekanki w listopadzie 1980. Wskutek kilkuminutowego forsowania strun głosowych krzyczący artysta utracił głos (zdolność mówienia odzyskał po tygodniu).
(ŁR)