Archiwum Polskiego Performansu

Opis pochodzi ze strony Filmoteki Muzeum

“Krótkie zdarzenie z siekierami i jabłkami” odbyło się w 2010 roku podczas wernisażu wystawy Wspólnoty Leeeżeć pt. “Stajnia” w łódzkiej Galerii Kredens. Akcja miała miejsce na dziedzińcu przed wejściem do galerii, który w czasie trwania wystawy ozdabiały murale wykonane przez Wspólnotę. Przedstawiały one wizje mających się dopiero pojawić we wszechświecie zwierząt, takich jak “pies kinetyczny” czy “kapibara hiacyntowa” (z cyklu “Projekt przyrody dla nowych planet przyjmujących życie”).

Tworzona przez artystów podczas działania konstrukcja jest wielokrotnie zmieniana i destruowana przy użyciu tak “drastycznych” narzędzi jak młoty, piły spalinowe, wiertarki czy wreszcie siekiery. Niszczenie przedstawień geometrycznych figur i jabłek jest metaforą zastępowania starego porządku nowym, przekształcania obowiązujących modeli wiedzy ogólnej.

Andrzej Miastkowski vel Egon Fietke o “Zdarzeniu…” opowiada tak – “Cięte były kwadraty [płótna] z namalowanymi podstawowymi figurami geometrii euklidesowej, tworzącymi matrycę rzeczywistości trójwymiarowej. Zatem idąc tym tropem, akt nacięcia jawi się jako naruszenie pierwotnego porządku i wprowadzenie nowego paradygmatu, akt obrotów z bujaniem siekier, płócien oraz pni jawi się jako zakotwiczenie nowego paradygmatu w rzeczywistości i ustanowienia go jako obowiązującego (koło historii), akt strącania młotem zaś jawi się jako pożegnanie z owym paradygmatem rzeczywistości trójwymiarowej na rzecz nowego porządku. Jakiego? Spinająca wszystko na koniec szarfa to okres spoczynku przed kolejną fazą, której kierunek zdeterminują wybory każdego z nas. Ujęcie jak powyżej odnosi się do tej wersji historii Ziemi, w której istnieją sfery gęstości, yugi, a pozaziemskie rasy ingerowały w ludzkie DNA (naruszenie pierwotnej harmonii, wygnanie z raju). Percepcja świata z pozycji dwóch helis to właśnie geometria euklidesowa i życie na współczesnej fermie. Jabłka użyte były między innymi jako kule w grze w kręgle z siekier, ujmując rzeczywistość jako grę dwóch polarności – wiedza jabłko ochrania, a ignorancja naraża, cięcie jabłek zaś niech będzie otwarciem na "nową" wiedzę, na odkrycie kolejnego szczebla i uświadomienia sobie, że w ogóle jest drabina. Zatem destrukcja służy obaleniu starego, nie jest aktem samym w sobie, lecz istnieje w szerszym porządku rzeczy i przyczynia się do narodzin nowego. Pod wpływem wysokiej temperatury ognia w australijskim buszu nagrzewają się i pękają torebki nasienne pewnego krzewu. To, co niesie zniszczenie zarazem też stwarza warunki dla powstania nowego życia”.

Wspólnota Leeeżeć w składzie: Andrzej Miastkowski vel Egon Fietke, Rafał Grochowski, Jerzy Korzeń (dźwięk).

(ND)