Archiwum Polskiego Performansu

Opis pochodzi ze strony Filmoteki Muzeum

Film nieskończony należy do okresu twórczości Anny Płotnickiej poświęconego badaniu styku pomiędzy ludzką zmysłowością a fenomenami świata fizycznego. Posłużenie się konwencją dokamerowego performansu, w której spojrzenie kamery drobiazgowo skupia się na twarzy artystki, pozwoliło Płotnickiej na stworzenie atmosfery intymnego obcowania z wybranym obiektem.

Kadr w całości został wypełniony przez stopniowo topniejącą taflę lodu, zza której prześwituje zamglona twarz artystki. Płotnicka jest pochłonięta przez czynność drążenia prześwitów w lodowej pokrywie za pomocą swojego oddechu. Z ciekawością charakterystyczną dla zabaw z dzieciństwa odsłania kolejne połacie zamarzniętego obrazu. Praca stanowi część projektu Płotnickiej podejmującego problematyczność ludzkiej percepcji powietrza – w Filmie nieskończonym uwydatnia się jego „widzialna” sprawczość w bezpośrednim działaniu na inne formy materii.

Nagranie zostało później wykorzystane w innym projekcie Anny Płotnickiej – Performance niedokończony (1997).

                                                                                                                               (MP)