Archiwum Polskiego Performansu

Opis pochodzi ze strony Filmoteki Muzeum

W ramach projektu Don’t Try this at Home Oskar Dawicki zaproponował członkom ekipy polskiego wydania emitowanego w MTV, ekstremalnie niepoprawnego programu Jackass wykonanie performance, podczas którego mieli oni spędzić godzinę leżąc w bezruchu i słuchając depresyjno-defetystycznej poezji Emila Ciorana, odczytywanej przez ówczesnego dyrektora CSW w otoczeniu dzieł z międzynarodowej kolekcji sztuki współczesnej. Esencję tego działania stanowi analiza przestrzeni między dwoma transgresyjnymi obszarami kultury – sztuki współczesnej i kultury pop ucieleśnianej tu przez Jackass. Tak oto jeden z czołowych polskich artystów sztuki performance, którego własne wywrotowe akcje odnoszą się do transgresji na polu sztuki (dadaizm, sytuacjonizm, radykalny performance) styka się tu z „performerami naiwnymi”, których działania pozbawione są artystycznej intencji czy rodowodu, lecz napędzane są młodzieńczą potrzebą ekspresji, badania i przekraczania granic.

Akcent pada tu na sposób, w jaki kultura mainstreamu pacyfikuje, wyśmiewa, formatuje i komercjalizuje kontrkulturową energię. W dobie MTV, to własnie Jackass stanowi dla młodych ludzi punkt odniesienia dla ich własnego obrazoburstwa, zaś krytyka oparta na arsenale kultury wysokiej leży poza zasięgiem ich zainteresowań i kompetencji. Dawicki zauważa tę zmianę transgresyjno-kontrkulturowego paradygmatu i odnosi się do niej krytycznie, kreując sytuację nieporozumienia, niemożności i porażki.

W podobnym tonie utrzymana jest ujęta w ramy tego samego projektu akcja Igora Krenza (podobnie jak Dawicki, członka Grupy Azorro), który pragnął nakłonić ekipę Jackass do obejrzenia swojego ośmiogodzinnego filmu Palace.

Opis na podstawie: M. Dobkowska, Ł. Ronduda, Don't try this at home, „Dziennik. Warszawa”, nr 165, 17 lipca 2007.

(ŁM)