Galerie 1-36

Galeria działała w latach 1972-1976 w Paryżu. Powstała z inicjatywy Anki Ptaszkowskiej oraz Michela Claura, Francois Guinocheta i Daniela Burena. przy finansowym wsparciu belgijskiego kolekcjonera sztuki Hermana Daleda. Galeria opierała się na koncepcie: nie miała nazwy, a jej wydarzenia oznaczano słowem „galeria” i kolejnym numerem: galeria 1, galeria 2, galeria 3 itd. Kolejnymi „galeriami” były nie tylko wystawy, ale też rozsyłane komunikaty, czasami zwracające uwagę na samo istnienie galerii. Na przykład „Galeria 2” była rozesłaną do artystów ankietą z pytaniem o to „czy są usatysfakcjonowani swoim udziałem w Documenta w Kassel”, a „Galeria 5” była zaproszeniem zapowiadającym otwarcie „Galerii 6”. Galeria „grała w galerię”, eksponując lub łamiąc reguły gry typowe dla instytucji artystycznej. Jedną z najważniejszych manifestacji była „Galeria 6” – wystawa zatytułowana „Tableau d'exposition” (tytuł można tłumaczyć jako „obraz wystawy” lub „schemat wystawy”). Wystawa prezentowała prace dziesięciu artystów na zasadzie rotacyjnej wedle ściśle z góry określonego schematu. Każdego dnia pokazywane były inne prace, w nowej konfiguracji i w przypadkowym kontekście, „przemielone” przez przyjętą procedurę. Galeria była niewielka, ale skupiała bardzo żywe, międzynarodowe środowisko artystyczne, związane ze sztuką konceptualną i minimal artem. W galerii mieli wystawy m.in. Carl Andre, Daniel Buren, Andre Cadere, Dan Graham, Goran Trbuljak, a także dzięki kontaktom Anki Ptaszkowskiej – Henryk Stażewski i Edward Krasiński. W ramach jednej z „galerii” Daniel Buren wykonał interwencję na oknach pracowni Henryka Stażewskiego i Edwarda Krasińskiego w Warszawie.