Akcja \"My nie śpimy\" podczas Wystawy i Sympozjum Plastyki „Złote Grono”, 1969 (1-50/52)

Akcja „My nie śpimy” miała miejsce podczas jednej z oficjalnych imprez artystycznych – IV Sympozjum i Wystawy „Złote Grono” w Zielonej Górze w 1969 roku. Trzech studentów Tadeusza Kantora: Mieczysław Dymny, Stanisław Szczepański, Tomasz Wawak okupowało salę wystawową podczas gdy jury obradowało nad przyznaniem głównej nagrody uczestnikom Sympozjum. Studenci rozstawili polowe łóżka i wywiesili transparenty z hasłami „My nie śpimy”. Towarzyszące im „Permanentne Jury” w składzie: Wiesław Borowski, Anka Ptaszkowska, Zbigniew Gostomski (wszyscy troje związani z Galerią Foksal) oraz Krzysztof Niemczyk (pisarz i kontestator, znany z prowokacyjnych zachowań), debatowało nad oceną wykonania akcji „My nie śpimy”.

Niemczyk miał wykazać się szczególną pomysłowością w nękaniu oficjeli. Z jego inicjatywy drugiego dnia członków oficjalnego jury oraz gości przybyłych na wernisaż przywitały transparenty: „Domagamy się nagrody”, „Sen gwarantuje bezkarność”, „Domagamy się kontroli”. Trwająca 2 dni akcja była protestem przeciwko oficjalnej polityce kulturalnej, przejawom „przykręcania śruby”, jakie miały miejsce po 1968 roku oraz krytyce, która na fali „normalizacji” tym silniej potępiała nowe zjawiska w sztuce. Wymowę akcji wzmacniało wystąpienie Anki Ptaszkowskiej, która podczas sesji dotyczącego stanu polskiej krytyki artystycznej zarzuciła konkretnym instytucjom oraz luminarzom kultury złą wolę, karierowiczostwo i oportunizm.

Prowokacja młodych artystów naruszała granice, w jakich pozwalano sobie na krytykę władzy. Obawiano się ostrej reakcji władz i zamknięcia Galerii Foksal, której członkowie byli zaangażowani w to wydarzenie. Choć takich konsekwencji nie było, akcja „My nie śpimy” podzieliła środowisko Galerii Foksal. Starły się dwie racje: pogląd, że należy uciszyć jawnie anarchistyczne głosy i zachować większą kontrolę nad działaniami galerii oraz tendencja „odśrodkowa”, przejawiająca się w dążeniu do wychodzenia na zewnątrz galerii, choćby i kosztem ryzyka represji ze strony władz. To drugie stanowisko wyrażał zaproponowany przez Ankę Ptaszkowską i Wiesława Borowskiego „Nowy Regulamin Galerii Foksal” (1970), w którym postulowano, żeby galeria na pewien czas zaprzestała działalności wystawienniczej i informowała o działaniach artystycznych mających miejsce poza nią. Z obawy przed konsekwencjami, część członków Galerii (Tadeusz Kantor, Wiesław Borowski), odrzuciła „Nowy Regulamin”. Ten nigdy nie wszedł w życie. Konsekwencją tej decyzji było odejście części członków galerii (m.in. Anki Ptaszkowskiej, Henryka Stażewskiego, Edwarda Krasińskiego).


Strony: 1 2


Strony: 1 2