Henryk Stażewski

Henryk Stażewski (1894-1988) był jednym z najważniejszych polskich artystów awangardowych. W międzywojniu należał do grup artystycznych Blok, Praesens, a.r. oraz międzynarodowej grupy Cercle et Carre. Był współzałożycielem Muzeum Sztuki w Łodzi. Po wojnie mieszkał w Warszawie.

Dla pokolenia młodych artystów i krytyków dorastających po wojnie, Henryk Stażewski, był nie tylko legendą, łącznikiem z przedwojenną tradycją awangardową, ale także przyjacielem, mentorem i artystą, który żywo reagował na to, co się działo.

Jego mieszkanie-pracownia w bloku przy ul. Świerczewskiego w Warszawie, które dzielił najpierw z malarką Marią Ewą Łunkiewicz-Rogoyską i jej mężem Janem Rogoyskim (do 1967 roku), a potem od 1970 roku z Edwardem Krasińskim, było przez wiele lat jednym z najważniejszych miejsc na mapie artystycznej Warszawy. Na początku lat 60. Stażewski związany był ze środowiskiem Galerii Krzywego Koła. W 1966 roku razem z Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską, Mariuszem Tchorkiem, Zbigniewem Gostomskim i Edwardem Krasińskim zakładał Galerię Foksal, z którą związany był do końca życia (z krótką przerwą w latach 70.). Nie tylko pokazywał w Galerii Foksal swoje prace, ale też uczestniczył w wielu wydarzeniach organizowanych wspólnie przez członków galerii. Stażewski skupiał wokół siebie życie towarzyskie i inicjował wiele działań jednoczących środowisko artystyczne.