I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu, 1965 (1-50/278)
Biennale Form Przestrzennych w Elblągu to oficjalna impreza artystyczna odbywająca się cyklicznie w latach: 1965-1973, organizowana i sponsorowana przez elbląskie Zakłady Mechaniczne Zamech. Pomysłodawcą Biennale był Gerard Kwiatkowski, artysta, animator kultury i twórca działającej przy Zakładach Galerii EL. Biennale miało pięć edycji, które różniły się formułą; tylko dwie pierwsze realizowały tytułowe formy przestrzenne. I Biennale odbyło się w dniach 22 lipca – 22 sierpnia 1965 roku. Wzięło w nim udział 50 artystów z Polski, z czego większość stanowili malarze i kilku zagranicznych stypendystów.
I Biennale Form Przestrzennych podobnie jak inne wielkie imprezy artystyczne: sympozja, plenery, biennale, odbywające się pod mecenatem państwowym, wpisywały się w oficjalną politykę kulturalną. Często odbywały się na tzw. ziemiach odzyskanych. Elbląskie Biennale propagowało ideę mariażu sztuki i przemysłu, w latach 60. wykorzystywaną dość powierzchownie przez PRL-owską propagandę. W tekstach towarzyszących imprezie wyrażano optymizm wobec zdobyczy cywilizacyjnych i przemysłowych socjalistycznego państwa - artystom przypadała rola dekoratorów. Choć fascynacja nowoczesnością i technologią (związaną z powojennym wzrostem gospodarczym) miała wpływ na wyobraźnię artystów tego czasu, dla większości uczestników liczyła się przede wszystkim możliwość realizacji prac, a nie względy ideologiczne.
Zakłady Przemysłowe Zamech zapewniały artystom materiały oraz pomoc techniczną w wykonaniu zaprojektowanych form – w zamian artyści mieli stworzyć formy przestrzenne i przekazać je w miastu. Prace miały być wykonane w halach fabrycznych z pomocą pracujących w czynie społecznym robotników. W efekcie powstało około 30 obiektów umieszczonych w przestrzeni miasta.
