Włodzimierz Borowski. Siatka czasu
Wystawa „Włodzimierz Borowski. Siatka czasu” jest pierwszą pośmiertną, monograficzną prezentacją prac jednego z najwybitniejszych polskich artystów neoawangardowych.
Składa się ona z dwóch komplementarnych względem siebie części: wiernej rekonstrukcji autorskiej ekspozycji prac Borowskiego zatytułowanej Pole gry, zaaranżowanej przez niego w Galerii Współczesnej w Warszawie w 1972 roku, oraz prezentacji materiałów archiwalnych dotyczących projektów zrealizowanych przez Borowskiego w latach 1966-1972 (przede wszystkim tzw. „pokazów synkretycznych”).
Celem wystawy jest ukazanie Pola gry jako zaprojektowanego przez Włodzimierza Borowskiego „instrumentu do prowokowania sztuki” – narzędzia służącego, z jednej strony obronie czystości dzieła sztuki przed uwarunkowaniami instytucjonalnymi, a z drugiej stymulowaniu procesu rozwoju i odkrywaniu nowych znaczeń pojęcia sztuki.
Pole gry należało do najgłośniejszych wydarzeń artystycznych polskiej sceny lat 70., stanowiąc również punkt węzłowy w twórczości Borowskiego. Ta bezprecedensowa manifestacja była zarazem krytyczną rewizją modelu funkcjonowania artysty awangardowego w polu kulturowym w Polsce, jak również refleksyjnym przewartościowaniem, a zarazem propozycją sztuki konceptualnej.
Wystawa „Włodzimierz Borowski. Siatka czasu” wiernie odtwarza wyjątkową, przestrzenną strukturę Pola gry z 1972 r., na podstawie zebranych dokumentów (fotografii, relacji) i przeprowadzonych badań. W obrębie zrekonstruowanej ekspozycji znajdują się 44 zachowane w zbiorach publicznych i prywatnych prace Włodzimierza Borowskiego uzupełnione współczesnymi rekonstrukcjami kilku jego prac.
Pole gry uzupełnia prezentacja dokumentacji dziewięciu „pokazów synkretycznych”. Pokaz dokumentacji skupia się wokół trzech zasadniczych dla twórczości Borowskiego problemów: wystawy, dzieła sztuki i autora. Prezentowane materiały – unikalne fotografie (m.in.: Eustachego Kossakowskiego, Tadeusza Rolke, Jacka M. Stokłosy), zapis filmowy i inne archiwalia – w przeważającej mierze nigdy wcześniej nie były pokazywane.
Wystawie towarzyszy międzynarodowa konferencja naukowa „Włodzimierz Borowski. Prace i rekonstrukcje” (19-20 listopada), która jest pierwszą próbą podsumowania stanu badań na temat Włodzimierza Borowskiego. Dzięki udziałowi światowej sławy historyków sztuki i kuratorów ma przyczynić się do popularyzacji tej twórczości na arenie międzynarodowej oraz wytyczyć nowe perspektywy badawcze.
