Radykalne nauczanie. Odbudowa edukacji architektonicznej

Wystawa „Radykalne nauczanie. Odbudowa edukacji architektonicznej” prezentuje szereg intensywnych, choć krótkotrwałych eksperymentów w nauczaniu architektury, które głęboko przeobraziły krajobraz, metody i politykę tej dyscypliny w latach po II wojnie światowej.

Stanowiąc wyzwanie dla normatywnego myślenia, kwestionowały, redefiniowały i przekształcały powojenne pole architektury. Były radykalne w dosłownym znaczeniu łacińskiego słowa radix (korzeń), jako podstawy lub pochodzenia czegoś. Nowe sposoby nauczania wstrząsały fundamentami dyscypliny i podważały leżące u jej podstaw założenia. Choć powstawały zwykle jako niewielkie inicjatywy na marginesach instytucji, miały później długotrwały wpływ na metody nauczania. Wiele dzisiejszych działań na polu edukacji architektonicznej opiera się na modelach wprowadzonych przez te eksperymenty.

Wystawa to trzecia odsłona projektu „Radykalne nauczanie”. Jego wcześniejsze wersje były prezentowane podczas 3. Triennale Architektury w Lizbonie (2013) i 14. Biennale Architektury w Wenecji, którego kuratorem był Rem Koolhaas (2014). Ekspozycja została tam nagrodzona specjalnym wyróżnieniem. Z okazji warszawskiej edycji wystawa została wzbogacona o nowe kierunki i nowy wymiar globalnych zależności. Europa Wschodnia, Afryka, Azja Wschodnia, Australia i Oceania stały się głównymi bohaterami, pokazując nowe oblicze eksperymentów pedagogicznych po 1945 roku.

„Radykalne nauczanie” to trwający od trzech lat projekt badawczy prowadzony przez Beatriz Colominę i doktorantów Szkoły Architektury Uniwersytetu Princeton. Do tej pory złożyły się na niego seminaria, wywiady, badania archiwalne i wykłady gościnne, w których uczestniczyło prawie 80 badaczy z ponad 20 krajów. W tym i podobnych projektach prowadzonych w ramach studiów doktoranckich Princeton, historia i teoria architektury są nauczane i praktykowane jako eksperyment sam w sobie, sprawdzając możliwość wspólnej pracy w dziedzinie, która zwykle jest postrzegana jako pole indywidualnych badań.

Zbiegająca się ze 100-leciem Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej i prezentowana w pawilonie wystawowym szkoły wystawa to „otwarte archiwum” 74 przypadków, które stanowią zachętę do debaty na temat historii i przyszłości edukacji architektonicznej. Prezentacja, rozumiana jako interaktywna platforma, zawiera teksty, faksymile, oryginalne publikacje i dokumenty dotyczące nauczania, archiwalne filmy i elementy w tzw. rozszerzonej rzeczywistości (augmented reality).