Czy wiesz, że tęcza świeci w ciemnościach?
Kolekcja MSN w Gorzowie Wielkopolskim

Czy wiesz, że tęcza świeci w ciemnościach?

Sztuka współczesna potrafi stawiać pytania o najważniejsze problemy współczesności: kryzys klimatyczny, społeczne podziały i nierówności, migracje, chaos informacyjny. Jakie scenariusze przyszłości może kreować?

W Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie jest miejsce na wspólne i indywidualne przeżycia, rozmowę. Przestrzeń do takiego spotkania i dialogu budowana jest poprzez zainicjowaną w 2009 roku kolekcję, która gromadzi prace artystek i artystów współczesnych, powstałe przede wszystkim po 1989 roku. Jej celem jest opisanie poprzez dzieła sztuki historii polskiej transformacji w szerokiej, globalnej perspektywie. Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie nie ma stałej siedziby, jest w trakcie budowy i sytuację tę wykorzystuje do pokazywania kolekcji w różnych miejscach. Wystawa w Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie to również okazja do premierowej prezentacji nowych zakupów, które trafiły w ostatnich latach do kolekcji Muzeum, m.in. dzieł Lubainy Himid, Wojciecha Kucharczyka, Henrika Olesena, Daltona Gaty czy Jerzego Jurry’ego Zielińskiego.

Wystawa zatytułowana „Czy wiesz, że tęcza świeci w ciemnościach?” czerpie swój tytuł od pracy urodzonego w Kosowie artysty Petrita Halijala, jednego z kluczowych twórców młodszego pokolenia z Europy Środkowej. Prezentowany na wystawie kostium gigantycznej ćmy stanowi metaforę schronienia, skrywania się pod osłoną nocy, co jest odniesieniem do przeżyć wojennych artysty. Jest to także nawiązanie do potrzeby metamorfozy i transformacji, do nadziei, która wydaje się być szczególnie krucha w czasach pozbawionych gwarancji zatarcia podziałów politycznych i nikłych perspektyw naprawy planety niszczonej przez nierówności, konflikty zbrojne i destrukcję biosfery.

Drugą oś wystawy wyznaczają dzieła umieszczone na przeciwległych ścianach pawilonu MOS: “Helsinki” Jerzego Zielińskiego - seria 22 realistycznych portretów polityków uczestniczących w konferencji na temat bezpieczeństwa i współpracy w Europie, która miała miejsce w stolicy neutralnej Finlandii w 1975 roku - oraz praca “Histerical Men” Henrika Olesena, będąca refleksją na temat władzy i hierarchii seksualnej. Obie prace, podobnie jak gwasze Mikołaja Sobczaka, obraz Lubainy Himid czy wideo Agnieszki Polskiej i Witka Orskiego, krytycznie odnoszą się do świata związanego z wielką polityką, gestami władzy i wiarą w postęp. Prowokują pytania o pisanie historii, o to, kogo na jej kartach widzimy, a kto z pamięci zbiorowej zostaje wyparty.

Niejednoznacznej odpowiedzi udzielają artyści i artystki, którzy i które wyznaczają nowe ścieżki w celu wyobrażenia sobie alternatywnej wspólnoty opartej na konstelacji uczuć, symboli i rytuałów. To co intymne, zanurzone w poezji i metaforze, w istocie staje się formą praktyki artystycznej i narzędziem uprawiania polityki w kontrze do języka wojny, populizmu i podziałów społecznych.
 

Artystki i artyści

Agata Bogacka, Vlassis Caniaris, Dalton Gata, Petrit Halijal, Lubaina Himid, Wojciech Kucharczyk, Tala Madani, Iwona Mysera, Henrik Olesen, Agnieszka Polska i Witek Orski, Slavs & Tatars, Mikołaj Sobczak, Jerzy Jurry Zieliński

Kino MSN

Jananne Al-Ani, Omer Fast, Jill Goodmillow, Sharon Hayes, Shana Moulton

Kuratorka
Natalia Sielewicz

Produkcja
Aleksandra Nasiorowska, Szymon Żydek

Teksty
Natalia Sielewicz

Komunikacja
Józefina Bartyzel, Anna Szałas, Aleksandra Urbańska, Iga Winczakiewicz

Konserwacja
Joanna Dziewanowska-Stefańczyk

Realizacja wystawy
Jakub Antosz, Szymon Ignatowicz, Paweł Sobczak, Marcin Szubiak