Ćwiczenia z kreatywności
Przestrzenie emancypacyjnej edukacji

Sięgając do przykładów ze sztuki i architektury, wystawa „Ćwiczenia z kreatywności” pokazuje, jak otwarte i uczestniczące formy uczenia się, takie jak różne techniki montażu, ćwiczenia ruchowe, utopijne modele architektoniczne, gry oparte na komunikacji niewerbalnej czy kolektywne działania mogą stać się inspiracją dla wyobraźni oraz początkiem budowania eksperymentalnych i demokratycznych wspólnot.

Tytuł wystawy odnosi się do nazwy kursu artystycznego prowadzonego w latach 1975 – 1977 w Budapeszcie przez Miklósa Erdély’ego i Dórę Maurer. Śledząc bliskie im przykłady transdyscyplinarnych kół samokształceniowych z lat 70-tych i wcześniejsze eksperymenty pedagogiczne związane ze środowiskami Bauhausu, Black Mountain Collage czy Międzynarodówki Sytuacjonistów, wystawa odkrywa edukacyjny potencjał sztuki i włącza się we współczesne debaty na temat zwrotu edukacyjnego w sztukach wizualnych czy urynkowienia kreatywności.

Prezentując alternatywne metody edukacji artystycznej w kontekście pedagogiki krytycznej i emancypacyjnej, wystawa definiuje kreatywność jako formę działania, które jest wcielane w życie, gdy sieć relacji i ról otaczających jednostkę zostaje zerwana. Nie jest to cecha ani umiejętność, którą można rozwinąć, ale międzyludzka forma działania, która umożliwia krytyczne, wspólnotowe uczenie się. Nie oznacza biernego przyswajania informacji, ale (inter)aktywne kształtowanie osobowości i relacji interpersonalnych oraz upodmiotowienie grup i jednostek, tak, by mogły stać się krytycznymi i odpowiedzialnymi aktorami społecznymi.