Używamy Cookies w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb użytkowników. Korzystanie z serwisu jest równoznaczne ze zgodą na wykorzystanie plików cookies w celach statystycznych . Dalsze korzystanie z tego serwisu oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Możesz zarządzać ciasteczkami poprzez ustawienia przeglądarki. Więcej informacji w naszej polityce prywatności.
Służby konserwatorskie II Rzeczpospolitej, ukształtowane przez Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Przeszłości, rewaloryzację Starego Miasta uznały za jeden ze swych priorytetów.
Zasięg architektonicznych interwencji ograniczały możliwości finansowe młodego państwa i sytuacja własnościowa kamieniczek staromiejskich, ale zainicjowane wówczas prace dokumentacyjno-badawcze stały się nieocenionym źródłem informacji podczas powojennej odbudowy. Prace restauracyjne i odbudowa Starego Miasta często wymagały od architektów podejmowania trudnych decyzji. Profesjonalizm gwarantował nadzór architektów związanych z Zakładem Architektury Polskiej, utworzonym w 1923 roku na Politechnice Warszawskiej.