Używamy Cookies w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb użytkowników. Korzystanie z serwisu jest równoznaczne ze zgodą na wykorzystanie plików cookies w celach statystycznych . Dalsze korzystanie z tego serwisu oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Możesz zarządzać ciasteczkami poprzez ustawienia przeglądarki. Więcej informacji w naszej polityce prywatności.
W 1991 roku Ministerstwo Spraw Zagranicznych w Holandii podjęło decyzję o promowaniu narodowej architektury zagranicą. Od tego momentu na całym świecie powstało wiele nowych budynków ambasad zaprojektowanych przez najbardziej uznanych niderlandzkich architektów.
Budynki te nie tylko odznaczały się ciekawymi nawiązaniami do tradycyjnej architektury holenderskiej, ale także reprezentowały nowoczesne podejście kraju w dyplomacji. Międzynarodowi krytycy poświęcili wiele entuzjastycznych recenzji opisując nową misję architektury, a wiele projketów nowych ambasad zostało nagrodzonych. Po dwudziestu latach rząd wstrzymał projekt z przyczyn ekonomicznych i politycznych. 8 kwietnia 2011 roku Minister Spraw Zagranicznych powiedział: Odsuniemy się jak najdalej od tradycyjnego wizerunku ambasad jako budynków z flagą i personelem mówiącym w obcym języku.
„Architektura i dyplomacja” przedstawia historię czterech najciekawszych ambasad – w Paramaribo (Surinam), czyli pierwszej placówce zrealizowanej w ramach projektu w bardzo trudnych politycznie okolicznościach (Surinam jest byłą kolonią holenderską); w Berlinie – która czterokrotnie przekroczyła przeznaczony pierwotnie budżet i stała się jedną z największych atrakcji turystycznych miasta; w Maputo (Mozambik) zbudowanej w kraju, w którym dopiero skończyła się wojna domowa i Addis Abebie (Etiopia), która silnie odwołuje się do tradycyjnych etiopskich kościołów skalnych.
