Wstęp do historii sztuki publicznej w Warszawie
Sesja naukowa

Sesja dotyczy historii i ideologicznego potencjału sztuki publicznej w Warszawie w XX i XXI wieku. Po boomie na tego typu projekty artystyczne w pierwszej dekadzie XXI wieku, w ostatnich latach w stolicy powstało niewiele nowych dzieł publicznych. Wydarzenie towarzyszy udostępnieniu na stronie Muzeum archiwum pracy „Pozdrowienia z Alej Jerozolimskich“ Joanny Rajkowskiej.

Rzeźby i instalacje zastąpione zostały inicjatywami na rzecz odpowiedzialnego
współużytkowania przestrzeni publicznej, publikacjami porządkującymi wiedzę na temat oddolnego projektowania i modernistycznego dziedzictwa architektonicznego, seriami debat oraz konferencji. Przykładem tego typu zmiany zainteresowań - z obiektu na sytuację - jest też festiwal WARSZAWA W BUDOWIE. Po pierwszej, artystycznej edycji w kolejnych latach koncentrowano się przede wszystkim na „produkcji wiedzy” we współpracy z ekspertami różnych dziedzin.

Przykład oddziaływania „Tęczy” Julity Wójcik czy kolejnych realizacji w Parku Rzeźby na Bródnie, pokazuje jednak że wpływ dzieł sztuki na przestrzeń miejską nie powinien być bagatelizowany. Nawiązując do głównego tematu tegorocznej edycji WARSZAWY W BUDOWIE - wpływu środowisk twórczych na miasto - powracamy więc do sztuki i artystów.

Ewa Tatar zarysuje historię sztuki publicznej w Polsce od 1945 do 1989 roku. Maria Poprzęcka skoncentruje się na najważniejszej po 1989 roku warszawskiej realizacji w przestrzeni publicznej - „Pozdrowieniach z Alei Jerozolimskich” Joanny Rajkowskiej. Ewa Majewska przeanalizuje ideologiczne spory, jakie pociągnęło za sobą zainstalowanie „Tęczy” Julity Wójcik na placu Zbawiciela. Stanisław Ruksza zajmie się tematem sztuki publicznej, która nie chce imitować „pracy socjalnej”, wychodząc od przykładu projektu „Universal” na Osiedlu Dudziarska autorstwa Grzegorza Drozda i Alicji Łukasik.

Katalog sztuki publicznej w Warszawie, został udostępniony na stronie Muzeum.