Wspomnienia przyszłości
Interwencja Ariego Benjamina Meyersa i Sissel Tolaas

„Wspomnienia przyszłości” to sytuacyjna interwencja na pograniczu sztuk wizualnych, która odwołuje się do percepcji sensorycznych i wspomnień publiczności Muzeum.

Ari Benjamin Meyers, kompozytor i dyrygent, i Sissel Tolaas, chemiczka i badaczka zapachu, spotkają się na jeden dzień i na jedną noc w pawilonie Emilia, aby zaangażować publiczność w grę opartą wyłącznie na zapachu i dźwięku. Odwołując się do zmysłów najmniej dotąd w Muzeum używanych, artyści uruchomią ukryte i podświadome pokłady pamięci „Emilii”. Po uprzednim zapoznaniu się z przeszłością pawilonu z pomocą medium, Meyers i Tolaas przekażą węchowe i słuchowe wspomnienia pustego budynku z powrotem publiczności, po czym w dialogu z nią reaktywują jej własne zapachy i wspomnienia.

Efemeryczne i ulotne wrażenia staną się punktem wyjścia do stworzenia gry opartej na zasadach popularnych „MEMO”, w którą artyści będą grali z publicznością w ciągu dnia pracy Muzeum i wtedy, kiedy instytucja usypia, a budynek czuwa.

Wspomnienia widzów w połączeniu ze wspomnieniami budynku staną się „Wspomnieniami przyszłości”.

Projekt realizowany przy wsparciu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej (Stiftung für deutsch-polnische Zusammenarbeit) i Max-Planck-Institut für Bildungsforschung (The Max Planck Institute for Human Development).