Teatr trzech wyobraźni | Театр трьох уяв
Słuchowisko poezji ukraińskiej | п’єса з української поезії

  • Teatr trzech wyobraźni | Театр трьох уяв

 

Słuchowisko to teatr trzech wyobraźni. Jest to wyobraźnia piszącego, czyli pierwszego demiurga. Druga to wyobraźnia reżysera, który to wszystko wymyśla. Trzecia – i najważniejsza – to wyobraźnia słuchacza. Te trzy wrażliwości muszą się połączyć, czy jak palimpsest nałożyć na siebie. Dopiero wtedy mamy do czynienia z dziełem sztuki radiowej.*
Różne formy poetyckie tworzą różne sposoby oddziaływania na wrażliwość odbiorców. Często służą one uwalnianiu zniewolonych umysłów za pomocą słowa.

W tych drastycznych czasach – w czasach wojny – szukamy wsparcia z jego pomocą. Słowa, które od początku jego istnienia, służy nam jako narzędzie protestu, sprzeciwu wobec przemocy, czułości wobec ojczyzny.

W kryzysie wojny budzi się nieufność do słowa, a poeci stają wobec konieczności ponownego nazwania i opisania rzeczywistości prawdziwej, nie tej kreowanej przez media. Tego wieczoru przypomnimy sobie tę poezję, piękno języka ukraińskiego i jej spadkobierców. To moment na celebrację Ukrainy poprzez usłyszenie jej głosu.

W jaki sposób poezja walczy o swoją niezależność? Na ile słowo jest zdolne przeciwstawić się totalitaryzmowi? Posłuchajmy.

*Janusz Kukuła

 

Zachęcamy do przyniesienia składników na kanapki: chleba, ogórków, serów, past, hummusów, sałat, wędlin.

Wspomóz Jadłodajnię pomocową BLIZKIST na pomagam.pl
 

 

П’єса з української поезії — це театр трьох уяв. Це уява письменника/письменниці , тобто перший деміург. Друге — це уява режисера/режисерки, який усе це вигадує. Третє - і найважливіше - це уява слухача/слухачки. Ці три відчуття необхідно об’єднати або, як палімпсест, накласти один на одного. Тільки тоді це твір п’єса з україгської поезії. *
Різні поетичні форми створюють різні способи впливу на чутливість аудиторії. Часто вони служать звільненню поневолених розумів за допомогою слів.

У ці важкі часи – у часи війни – ми шукаємо підтримки з його допомогою. Слова, які від початку свого існування слугували нам інструментом протесту, протистояння насильству, ніжності до Батьківщини.

У кризі війни прокидається недовіра до слів, і поети стикаються з необхідністю перейменувати й описати реальну реальність, а не ту, яку створюють ЗМІ. Цього вечора ми згадаємо цю поезію, красу української мови та її спадкоємців. Настав час святкувати Україну, почувши її голос.

Як поезія бореться за свою незалежність? Наскільки слово здатне протистояти тоталітаризму? Давайте послухаємо.

Януш Кукула*