Sympozjum poświęcone twórczości Marii Bartuszovej

Historia (sztuki) zna wiele przykładów opowieści z różnych powodów pominiętych, zapomnianych czy wypartych z jej głównego nurtu. Jednodniowe sympozjum poświęcone twórczości Marii Bartuszovej to próba przypomnienia jednej z nich.

Zaproszeni goście będą z jednej strony wracać do przeszłości i ją opowiadać, z drugiej jednak będą próbować tę historię ożywiać: ujmować w szerszej (często tylko potencjalnej) perspektywie i wyobrażać w możliwych (ale niezaistniałych) dialogach. Zaburzając linearność, będą próbować szukać jej teraźniejszych znaczeń.

Uczestnicy: Briony Fer (UCL, Londyn), Anke Kempkes (Broadway 1602, NY), Martina Pachmanová (Praga), Christine Macel (Centre Pompidou, Paryż), Boris Ondreička (Bratysława) i Gabriela Garlatyová (Galeria miejska, Rimavská Sobota).
 

Gabriela Garlatyová - historyczka sztuki, kuratorka. Od 1999 r. jest kuratorką i dyrektorką galerii miejskiej w mieście Rimavská Sobota. Od 1999 r. pracowała jako kuratorka przy ponad 100 wystawach słowackich artystów, takich jak: Štefan Balázs, Maria Bartuszová, Juraj Bartusz, Erik Binder, Viktor Frešo, Juraj Meliš, Vladimír Popovič, Rudolf Sikora oraz przy biennale malarstwa I-IV, a także wystawie „Zero Years”. Regularnie publikuje w następujących czasopismach: Profil, DART, Flash Art CZ, Jazdec – Cyprián Majerník Gallery, Bratislava.

Dr Martina Pachmanová jest historyczką, niezależną kuratorką i pisarką. Specjalizuje się w dziedzinie gender, polityki seksualnej i feminizmie oraz sztuce nowoczesnej, współczesnej i teorii sztuki. Jest adiunktem w praskiej Akademii Sztuk Pięknych, Architektury i Wzornictwa. Pachmanová jest autorką kilku publikacji książkowych: Mobile Fidelities: Conversations on Feminism, History, and Visuality [Mobilna wierność: rozmowy o feminizmie, historii i wizualności] (Praga 2001; wersja angielska: www.ktpress.co.uk); Unknown Territories of Czech Modern Art: Through the Looking Glass of Gender [Nieznane terytoria czeskiej sztuki nowoczesnej: przez lustro gender] (Praga 2004); Artemis and Dr. Faustus: Women in Czech and Slovak Art History [Artemis i Doktor Faustus: kobiety w czeskiej i słowackiej historii sztuki] (wraz z Milena Bartlová; Praga 2008); The Birth of the Woman Artist from a Lemonade Foam: Gender Contexts of Modern Czech Art Theory and Criticism [Narodziny kobiety-artystki z lemoniadowej pianki: konteksty genderowe teorii i krytyki czeskiej sztuki nowoczesnej] (Praga 2013). Opublikowała również trzy monografie zapomnianych czeskich artystek modernistycznych, w związku z ich retrospektywnymi wystawami: Milada Marešová: Painter of New Objectivity [Milada Marešová: malarka nowego obiektywizmu] (Praga – Brno 2008); Madame Gali: Expressionist Work of Marie Galimberti-Provázková. 1880–1951 [Madame Gali: ekspresjonistyczna twórczość Marie Galimberti-Provázkovej. 1880-1951] (Praga 2011); Vlasta Vostřebalová-Fischerová: Between Social Art and Magical Realism [Vlasta Vostřebalová-Fischerová: między sztuką społeczną a realizmem magicznym] (Praga – Brno 2013). Jako kuratorka Pachmanová zorganizowała ponad dwadzieścia wystaw sztuki nowoczesnej i współczesnej. Współpracowała również przy organizacji wystawy Gender Check/Sprawdzam płeć! Kobiecość i męskość w sztuce Europy Wschodniej (Wiedeń-Warszawa, 2009-2010).

Anke Kempkes pracowała od 1992 r. jako niezależna naukowczyni, krytyczka i kuratorka w Londynie i Berlinie. W 2004 r. objęła stanowisko kuratorki w Kunsthalle Basel, gdzie zrealizowała wystawę „Flesh at War with Enigma”, skupiającej się na twórczości polskiej rzeźbiarki Aliny Szapocznikow. W 2005 r. w Nowym Jorku utworzyła galerię BROADWAY 1602. Program kuratorski i naukowy galerii koncentruje się na przypominaniu prac artystek z lat 60 i 70 XX wieku. W tym kontekście Anke Kempkes wystawiła i reprezentowała prace, między innymi, Babette Mangolte, Aliny Szapocznikow, Evelyne Axell, Nicola L, Zofii Rydet, Penny Slinger, Sylvii Palacios Whitman, Rosemarie Castoro, Lenory De Barros i Giny Pane. W 2014 r. Anke Kempkes pracowała jako kuratorka dwuczęściowej wystawy ULTRAPASSADO, badającej kwestie związane z gender w nurcie abstrakcji geometrycznej, minimalistycznej i systematycznej reprezentowanej przez twórczość trzech generacji artystek z pięciu krajów: Lenora de Barros, Lygia Pape, Lydia Okumura, Martha Araújo, Paloma Bosquê /Brazylia i Stany Zjednoczone; Rosemarie Castoro i Samia Halaby (Palestyna) / Stany Zjednoczone; Gina Pane /Francja; Barbro Östlihn /Szwecja; Dora Maurer /Węgry.)

Briony Fer jest historyczką sztuki, zajmującą się głównie sztuką nowoczesną i współczesną. Jej zainteresowania badawcze konsekwentnie oscylują pomiędzy historią awangard a pracami artystów współczesnych, w tym Gabriela Orozco, Roni Horn, Davida Batchelora oraz Tacity Dean. Opublikowane przez nią książki obejmują On Abstract Art [O sztuce abstrakcyjnej] (1997, The Infinite Line [Nieskończona linia] (2004)oraz Eva Hesse: Studiowork [Eva Hesse: prace studyjne] (2009). Zorganizowała również wystawy prac studyjnych Evy Hesse oraz, niedawno, wystawę prac Gabriela Orozco, której towarzyszyło wydanie monografii Gabriel Orozco: thinking in circles [Gabriel Orozco: myślenie okręgami] (Fruitmarket Gallery, Edynburg, 2013). Fer jest również profesorką historii sztuki na University College London.

Boris Ondreička - urodzony w 1969 r. w Zlatych Moravcach na Słowacji, jest artystą, kuratorem i piosenkarzem działającym w Bratysławie i Wiedniu.
Pracował jako koordynator projektów w Centrum Georga Sorosa na rzecz sztuki współczesnej w Bratysławie, dyrektor inicjatywy artystycznej tranzit.sk <http://tranzit.sk> w Bratysławie oraz kurator galerii Thyssen-Bornemisza Art Contemporary w Wiedniu (od 2012 r.). Był również kuratorem i współpracownikiem przy organizacji wielu wystaw. W 2010 r. utworzył Stowarzyszenie Juliusa Kollera. Jego projekty artystyczne były prezentowane podczas wielu międzynarodowych wystaw. Jego publikacja HI! lo została wydana przez jrp Ringier, Zurych. Od 1987 r. jest głównym wokalistą i autorem tekstów zespołu Kosa z nosa, działającego w Bratysławie.

Christine Macel jest Główną Kuratorką Centrum Pompidou, Musée National d’Art Moderne oraz krytyczką sztuki. Nadzoruje działalność działu Création Contemporaine et Prospective. Od 2000 r. pracowała jako kuratorka wielu wystaw zorganizowanych w Centrum Pompidou, opracowała również najnowszą kolekcję Espace 315, poświęconą sztuce współczesnej. Jej ostatnie projekty kuratorskie w Pompidou obejmowały wystawy Philippe Parreno, Promises of the Past [Obietnice przeszłości] oraz Gabriela Orozco, Danser sa vie [Przetańcz życie]. Pracowała jako doradczyni przy wystawach organizowanych w Berlinie (2011) oraz kuratorka wystawy Ziad Antar, Portrait of a Territory [Portret terytorium] (2012) w Sharjah Art Foundation. Jako krytyczka regularnie publikuje w kilku pismach, w tym Artforum, Flashart, Kunstforum; jej teksty znajdują się również w katalogach i książkach. Jej najnowszy esej, zatytułowany „Time Taken” [Czas zabrany], został opublikowany przez Monografik oraz Centrum Pompidou w 2009 r.