„Święta wojna”
Spotkanie wokół książki Wojciecha Wilczyka

  • \

    Chorzów (Chorzów II, „Cwajka”), ul. Pudlerska, 4.12.2009

Zapraszamy na spotkanie wokół „Świętej wojny” - nowej książki Wojciecha Wilczyka, jednego z najważniejszych polskich dokumentalistów.

W ciągu ostatnich pięciu lat Wojciech Wilczyk fotografował kibicowskie graffiti w Krakowie, na Górnym Śląsku i w Łodzi, czyli tam, gdzie dochodzi do największych tarć między zwolennikami rywalizujących drużyn piłkarskich.

391 kolorowych fotografii to coś więcej niż dokumentacja zjawiska społecznego, które wielu chciałoby uznać za wąską, a więc niewartą uwagi, subkulturę. W obiektywie Wojciecha Wilczyka kibicowskie graffiti zmieniają się w pytanie o kondycję i stan świadomości całego społeczeństwa, tak łatwo dającego przyzwolenie na agresję, ksenofobię i rasizm. Prostackie napisy i rozbudowane graficznie murale tworzone przez kibiców, w których narodowa duma i rycerskość mieszają się z antysemityzmem i nawoływaniem do przemocy, każą na nowo zastanowić się nie tylko nad wykluczeniem społecznym całych grup ludności, ale też nad wartościami, na jakich ufundowana została polska polityka historyczna ostatniego ćwierćwiecza.

W książce zamieszczono teksty prof. Joanny Tokarskiej-Bakir oraz dr Anny Zawadzkiej, które stanowią antropologiczno-kulturowy komentarz do projektu i interpretują go jako swoistą wiwisekcję aktualnej kondycji polskiego społeczeństwa. Esej Adama Mazura pozwala natomiast umiejscowić „Świętą Wojnę” na tle całej twórczości Wojciecha Wilczyka.

Książka, wydana wspólnym nakładem wydawnictwa Karakter i galerii Atlas Sztuki, towarzyszy wystawie pod tym samym tytułem, która będzie pokazywana w łódzkiej galerii w dniach od 5 grudnia 2014 roku do 16 stycznia 2015 roku. Jej następne prezentacje odbędą się w 2015 roku w BWA w Olsztynie, galerii Labirynt w Lublinie oraz w BWA w Tarnowie. 

Wojciech Wilczyk urodził się w 1961 roku. Jest fotografem, krytykiem sztuki, kuratorem, poetą i eseistą. Jego twórczość obejmuje przede wszystkim duże cykle dokumentalne, m.in. "Kalwaria" (1995–2004) poświęcony uczestnikom ceremonii religijnych w Kalwarii Zebrzydowskiej, a także kilka projektów dokumentujących rozpad architektury industrialnej na Śląsku ("Z wysokości", 2001; "Czarno-Biały Śląsk", 2004; "Postindustrial", 2003–2006). Do jego najważniejszych prac należy cykl "Niewinne oko nie istnieje" (2007–2009), w którym zdokumentował aktualny stan wszystkich istniejących jeszcze w Polsce synagog i żydowskich domów modlitwy, które nie są już dziś miejscami kultu religijnego. Prace Wojciecha Wilczyka najczęściej mają charakter studium antropologiczno-socjologicznego, w bezkompromisowy sposób podejmują ważkie problemy społeczne i egzystencjalne. Przez wielu krytyków jest uważany za najważniejszego obecnie polskiego dokumentalistę.