Środowe oprowadzanie w języku rosyjskim
Тур с экскурсоводом на русском языке

  • Środowe oprowadzanie w języku rosyjskim

    Oprowadzanie po wystawie "Robiąc użytek", fot. Bartosz Stawiarski

Последний тур с экскурсоводом состоится 27 апреля в 18:00 в Музее Современного Искусства в Варшаве (бывший мебельный павильон „Эмилия”, ул. Эмилии Платер 51).

Мы предлогаем Вам посетить выставку „Выработывая пользу. Жизнь в пост-артистичекой епохе”.

Искусство присуствует во многих областях ежедневной жизни: можна найти его в альтернативной экономике, во время массовых протестов, диверсионной рекламе, в пищевых объединенях и городском садоводстве, в критическом туризме, в программе неофицияльных университетов итп. В этих случаях жизнь пересекает характеристическая для искусства чувствительность, концептуалньный излишек, формальное обдумывание или беконечные игры с воображением: политическим, экономическим, научным. Это не новое явление, направление или стиль в исскустве.

Выставка „Выработывая пользу. Жизнь в пост-артистической епохе” относится к одному из главных постулатов авангарды ХХ-века: взаимопересекания или даже слияния исусства з ежедневной жизню. Эжи Лудвинский, польский теоретик исскуства так писал в своем эссе „Искуссиво в пост-артистической епохе” (1972): „Весьма вероятно, что мы сегодня не занимаемся уже искусством. Мы просто пропустили момент, в котором искусство превратилось в что-то совсем другое; в что-то, чего не умеем уже назвать. Одно несоменно - то, чем сегодня занимаемся имеет на много больше возможности.”

Одним из главных вопросов, которые ставят кураторы выставки это определение лиц (их стаутса и компетентости), ктороые занимаются так называемым пост-искусством, в мире, в которым нужно повторно определить обязанности лиц к обществу, а также новые глобальные проблы: миграции, экономический кризис, вооруженные конфликты, угрозы экологическими катастрофами. В каком виде артистическая деятелность может повлиять на реальную жизнь? Всегда-ли они должны приобрести материальную фому в виде произведении искусства? Какая роль музея если искусство излучает в область не-артистичеких действии и терает при этом свои свойства, благодария которым наши предки могли определить искусство?

 

Посещение выставки с экскурсоводом бесплатно.

 

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zaprasza w każdą środę na oprowadzania po bieżących wystawach w języku rosyjskim.

 

Ostatnie oprowadzanie odbędzie się w środę, 27 kwietnia 2016 roku o godzinie 18:00 w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (były pawilon meblowy „Emilia”, ul. Emilii Plater 51). Zapraszamy na spacer z przewodnikiem po wystawie „Robiąc użytek. Życie w epoce postartystycznej”.

Sztuka obecna jest w wielu obszarach rzeczywistości: można znaleźć ją w alternatywnych ekonomiach, podczas protestów ulicznych, w dywersyjnej reklamie, w kooperatywach spożywczych i w miejskim ogrodnictwie, w krytycznej turystyce, w programach latających uniwersytetów itd. W takich wypadkach życie przenika charakterystyczna dla sztuki wrażliwość, konceptualny naddatek, myślenie formą czy też niekończące się gry z wyobraźnią: polityczną, ekonomiczną czy naukową. Nie jest to zjawisko nowe, ani tym bardziej nurt czy styl w sztuce.

Wystawa „Robiąc użytek. Życie w epoce postartystycznej” odnosi się do jednego z podstawowych postulatów XX-wiecznych awangard: wzajemnego przenikania czy wręcz fuzji sztuki z życiem codziennym. Polski teoretyk sztuki Jerzy Ludwiński pisał w 1972 roku (w eseju „Sztuka w epoce postartystycznej”): Bardzo prawdopodobne, że dzisiaj nie zajmujemy się już sztuką. Po prostu przegapiliśmy moment, kiedy przekształciła się ona w coś zupełnie innego, coś czego nie potrafimy już nazwać. Jest jednak rzeczą pewną, że to, czym zajmujemy się dzisiaj, posiada większe możliwości.

Jednym z głównych pytań stawianych na tej wystawie jest kwestia statusu i kompetencji osób parających się tak rozumianą post-sztuką – w świecie, w którym na nowo należy zdefiniować powinności jednostki wobec wspólnoty oraz nowych globalnych wyzwań: migracji, kryzysu ekonomicznego, konfliktów zbrojnych i zagrożeń ekologicznych. W jaki sposób na rzeczywistość wpłynąć mogą artystyczne kompetencje? Czy zawsze muszą one materializować się w postaci dzieł sztuki? Jaką rolę pełnić może muzeum w sytuacji, w której sztuka promieniuje do nieartystycznych środowisk, tracąc cechy pozwalające zdefiniować ją jako sztukę?