Globalna Wojna Domowa
Spektakl Biennale Warszawa
Muzeum Sztuki Nowoczesnej zaprasza na najnowszy spektakl Pawła Wodzińskiego, prezentowany w ramach rezydencji Biennale Warszawa w Departamencie Obecności.
Nowa konstelacja ruchów politycznych, w których powraca widmo idei faszystowskiej stała się faktem. Wszystkie te ruchy przedstawiają szereg wspólnych cech, a wśród nich są przejawy ksenofobii i islamofobii oraz odrzucenie globalizacji na rzecz społecznie regresywnego i nacjonalistycznego protekcjonizmu. Włoski historyk Enzo Traverso charakteryzuje te polityczne ruchy mianem post-faszystowskiej konstelacji w tym sensie, że mają różne ideologiczne matryce i pochodzenie. Niektóre formacje mają wyraźnie neofaszystowski profil, taki jak Złoty Świt w Grecji lub organizacje, starające się ożywić nacjonalistyczną tradycję lat 30., jak choćby Obóz Narodowo-Radykalny nawiązujący do przedwojennego ugrupowania faszyzującego o tej samej nazwie. Niektóre ruchy w Europie Zachodniej, takie jak Front Narodowy we Francji, mają neofaszystowskie pochodzenie, ale starają się ewoluować poprzez zmianę ich dyskursu; inne mają różne korzenie, ale zbliżają się do tej samej orientacji. Tak jest choćby w przypadku UKIP w Wielkiej Brytanii i Alternative für Deutschland (AfD) w Niemczech.
Na naszych oczach przemoc ponownie jest upolityczniana. Tylko, że tym razem odbywa się w demokratycznych ramach, bez ambicji autorytarnych, jak miało to miejsce w latach 30. ubiegłego wieku. Odpowiedzią na barbarzyństwo neoliberalnego świata, staje się równie barbarzyński kontrprojekt narodowo-konserwatywny, cynicznie wykorzystywany przez populistów. Trwa globalna wojna domowa ludzkości, przed którą trudno szukać schronienia.
Koncept, reżyseria i scenografia
Paweł Wodziński
Opracowanie dramaturgiczne
Piotr Grzymisławski
Muzyka
Karol Nepelski
Asystent kompozytora
Sławek Kyrylow
Video
Magda Mosiewicz
Obsada
Beata Bandurska
Magdalena Celmer
Maciej Pesta
Martyna Peszko
Jan Sobolewski
Konrad Wosik
Paweł Wodziński
dyrektor Teatru „Scena Prezentacje” oraz Biennale Warszawa. Reżyser teatralny. Ukończył Wydział Aktorski (1989) i Wydział Reżyserii Dramatu (1993) PWST im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Debiutował w Teatrze Dramatycznym w Warszawie przedstawieniem Woyzeck Georga Büchnera w 1992 roku.
W 1998 roku założył a następnie był szefem Towarzystwa Teatralnego – stowarzyszenia powołanego do promocji współczesnej dramaturgii oraz głoszenia idei teatru społecznie zaangażowanego. W latach 2000–2003 Dyrektor Naczelny i Artystyczny Teatru Polskiego w Poznaniu. W roku 2010 dyrektor programowy 5. Międzynarodowego Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@PORT w Gdyni. W latach 2014 –2017 dyrektor Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy, gdzie wyreżyserował sztukę Stanisława Wyspiańskiego "Powrót Odysa" (2007) oraz spektakle "Krasiński. Nie-Boska komedia. Instalacja teatralna" (2008), "Słowacki. 5 dramatów. Rekonstrukcja historyczna" (2010), "Mickiewicz. Dziady. Performance" (2011) oraz "Ślub Witolda Gombrowicza" (2012). W ostatnich sezonach zrealizował również spektakle: "Ifigenię" (2014), "Thermidora" (2014), "Samuela Zborowskiego" (2015) czy "Grona gniewu" (2016) oraz ostatnio "Solidarność. Rekonstrukcja" i "Solidarność. Nowy projekt" (2017). Jest także autorem blisko 40 scenografii. Pisze teksty teoretyczne i felietony.