Spacer na taśmę nr 2
„Pejzaże Studia" z Joanną Zabłocką

  • Spacer na taśmę nr 2

    Fot. Andrzej Zborski

    [Czarno-biała fotografia przedstawia wnętrze Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia z przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych]

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zaprasza na na drugi z czterech spacer dźwiękowy Joanny Zabłockiej inspirowany produkcjami Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia.

„Jeden z okrutnych krytyków [Zygmunt Mycielski – przyp. red.] powiada, że sztuka się kończy w miejscu, w którym dochodzimy do naturalizmu czy realizmu” – wspominał Eugeniusz Rudnik. Jak zatem polemizować z tą okrutną tezą poprzez zanurzenie się w dźwiękach otoczenia? Jeśli słuchanie jest aktem twórczym – jak mogłoby możliwie zbliżyć się do realizmu? A jeśli już, to w jakim celu?

Podczas drugiego z czterech zaplanowanych na 1. połowę 2022 roku spacerów zahaczymy o temat archeologii dźwięku, przystając na chwilę w zadumie nad samym pejzażem dźwiękowym Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia. Ale nie na Malczewskiego ani Woronicza, a uprzedzając akustycznych rekonstruktorów i nasłuchując nowego Studia na Placu Defilad i w jego okolicy. Na wszelki wypadek możliwie wiernie zachowamy to doświadczenie – wszak Tomasz Sikorski nie stworzyłby „Samotności dźwięków”, gdyby nie docierające przez okno odgłosy miejskiego zgiełku. Możliwie ostrożnie zmierzymy się też ze słuchaniem dziejącej się na naszych oczach historii, która nieuchronnie jest także częścią historii Studia. Możliwe, że zaktualizujemy koncepcję formy otwartej Czarnego Pokoju Zofii i Oskara Hansenów.

Liczba miejsc ograniczona. Zgłoszenia przez grupę Koła Sympatyków Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia.

Koncepcja spaceru dźwiękowego („soundwalk”) sięga lat 70. XX wieku, kiedy to grupa badaczy w Vancouver (z R. Murrayem Schaferem na czele) rozpoczęła program uwrażliwiania na otaczające człowieka środowisko akustyczne („soundscape”). Rosnące zanieczyszczenie hałasem cywilizacyjnym stało się dla nich motywacją do poszukiwań w zakresie pogłębionego słuchania jako narzędzia zmiany świata na lepsze, m.in. poprzez ochronę zrównoważonego, ekologicznego pejzażu dźwiękowego (przedstawionego w na poły utopijnym, na poły edukacyjnym projekcie „strojenia świata”).

Założenia współczesnych soundwalków wykraczają poza problematykę redukcji hałasu, ale jedno pozostaje niezmienne: to „otwieranie uszu” – uważna eksploracja otoczenia za pomocą drugoplanowego w kulturze Zachodu zmysłu słuchu.

Prowadzenie: Joanna Zabłocka, muzykolożka, kontrabasistka in spe, kuratorkaFestiwalu Spacerów Dźwiękowych. W ostatnich latach redaktorka magazynu o muzyce współczesnej „Glissando", publikowała też m.in. w „Ruchu Muzycznym” i „Magazynie Kontakt".

Czym jest Koło Sympatyków Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia?