Rozszczepiona rzeczywistość. Chiny po 1989 roku
Wykład Carol Yinghua Lu

Wydarzenia 1989 roku poważnie ostudziły intelektualne i idealistyczne nastroje panujące w Chinach w latach 80.

Początek lat 90. był okresem, w którym stopniowo zaczęła kształtować się idea sztuki współczesnej. Ta wizja sztuki była silnie naznaczona wiarą w możliwość zbudowania systemu oraz całego przemysłu artystycznego, umożliwiającego i wspierającego działania artystów, w oderwaniu od zasobów i infrastruktury państwa. Rozczarowanie rokiem 1989 przyspieszyło jedynie dążenie do autonomii, które miał zagwarantować dalszy rozwój gospodarki rynkowej oraz stopniowe budowanie systemu sztuki współczesnej zarówno w obrębie akademii i instytucji państwowych, jak i poza nimi.

W latach 90. urynkowienie sztuki zostało zaakceptowana przez artystów jako proponowany kierunek zmian i plan działania zarówno w obrębie infrastruktury państwowej, jak i poza nią. Artyści ci wierzyli, że alians z rynkiem to droga, która zapewnieni im większą autonomię i legitymizację społeczną.

W swoim wykładzie Carol Yinghua Lu omówi wpływ gospodarki rynkowej na wizje i praktyki artystyczne w Chinach w latach 90., z uwzględnieniem twórczości artystów, działań krytyków i kuratorów na rzecz kształtowania nowej infrastruktury i porządku w sztuce. Jak twierdzi Lu wizja sztuki współczesnej zbudowana została na dwóch dyskursach, rynkowym i modernizacyjnym, będących częścią ówczesnej ideologii państwa. Zlekceważono wówczas siłę infrastruktury państwowej, a rynek – zamiast tworzyć kanały rozpowszechniania niezależnych praktyk artystycznych – wikłał się coraz bardziej w politykę państwa. W ciągu dekady lat 90. rynek i państwo zamiast oddalać się od siebie zaczęły wchodzić w coraz silniejsze związki. Jak wkrótce można było się przekonać, zarówno rozdział rynku i państwa, jak i polityki i sztuki były jedynie mitami.