Pozaludzkie spojrzenie
Pokaz filmów wideo
W pozaludzkich narracjach najważniejsze jest opowiedzenie zarówno podobieństwa jak i różnicy. Jednoczesne rozpoznanie szczurowatości szczura i małpiości małpy, ludzkości szczura i małpy oraz szczurowatości i małpiości ludzi – Lars Bernaerts, Marco Caracciolo, Luc Herman, Bart Vervaeck “The Storied Lives of Non-Human Narrators”.
W trakcie popołudnia filmowego “Pozaludzkie spojrzenie” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zaprezentujemy różnorodne podejścia do prezentowania pozaludzkich perspektyw we współczesnej sztuce wideo. Zaproszeni do programu arytści i artystki stosują różne taktyki - plotą opowieści, komponują medytacyjne obrazy, używają naukowych metod badawczych. Tym co ich łączy, jest poddawanie w wątpliwość centralnej roli człowieka oraz ludzkiego pragnienia katalogowania i mierzenia natury. Wykorzystują medium wideo by zanurzać się w pozaludzkich światach zwierząt, obiektów, roślin, minerałów, potworów, wirusów i maszyn. Ich prace otwierają drogę do wzajemnej empatii, zrozumienia i rozpoznania podobieństwa i różnicy: inne to ja, ja jestem innym. Pokazują nam świat, w którym nie istnieją jasne grancie pomiędzy tym co ludzkie i pozaludzkie, a konwencjonalna perspektywa, stawiające w centrum człowieka, jest tylko jednym z miliardów sposobów patrzenia na rzeczywistość.
Wydarzenie składa się z trzech bloków filmów wideo oraz performansu dźwiękowego kolektywu Radio Uziemienie.
Wydarzenie jest otwarte i nie wymaga rejestracji.
Wszystkie filmy będą prezentowane w języku oryginalnym z angielskimi napisami.
17:00
The Blind Point / Dario di Paolantonio / 11’10 min / 2021
watch them pour out of the test tube / Weronika Zalewska / 11’08 min / 2023
17:30
Radio Uziemienie
18:15
Ellie’s Eye / Jeamin Cha / 11 min / 2022
Notes For Les Sanglières / Elsa Bres / 17 min / 2021
19:00
Pyroclasts Are Eloquent Storytellers / Riar Rizaldi / 21’32 min / 2022
A Demonstration / Sasha Litvintseva & Beny Wagner / 25 min / 2020
Współpraca kuratorska: Marcin Liminowicz
Wideo: Elsa Bres, Jeamin Cha, Sasha Litvintseva & Beny Wagner, Dario di Paoloantonio, Riar Rizaldi, Weronika Zalewska
Czytanie performatywne: Radio Uziemienie (Anna Jurgielewicz & Agnieszka Cieszanowska)
Elsa Bres, “Notes for les Sanglières”
W “Notes for les Sanglières” Elsa Bres wykorzystuje konwencję eseju filmowego, by zbadać możliwość zawiązania sojuszu pomiędzy dzikami a ludźmi oraz przyjrzeć się ideom “dzikocentryzmu” i “komunizmu żywych”. Od pustej strony do czarnego ekranu, zanim pojawi się kolor - zbiera fragmenty badań i fikcji związanych z nadchodzącym filmem, usytuowanym we francuskim rolniczym regionie Cévennes.
Jeamin Cha, “Ellie’s Eye”
“Ellie’s Eye” to wideoesej łączący autorskie nagrania i found footage. Ellie to imię terapeuty AI oraz jednego z psów występujących w pracy. Awatary sztucznej inteligencji i psy są do siebie podobne, ponieważ jedne i drugie zależą od ludzi. “Ellie’s Eye” przygląda się temu jak technologie medyczne, takie jak promienie roentgena, sensory działające przez ściany czy psychoterapia wspierana AI, powiązane są z ludzkim pragnieniem przejrzenia i wejrzenia w świat. W pracy mieszają się ze sobą fakty i fikcje na temat oczu, wzroku i samego aktu patrzenia, składająć się w artystyczną spekulację na temat tego w jaki sposób społeczeństwa i technologie przyszłości będą mierzyć się z problemami psychicznymi jednostek.
Sasha Litvintseva & Bary Wagner, “A Demonstration”
“A Demonstration” to film o potworach bez potworów. Zainspirowany klasyfikacjami monstrów, które stanowiły kluczowy element wczesnonowoczesnej nauki w Europie, film eksploruje i interpretuje na nowo sposób widzenia świata naturalnego, który dziś wydaje się już niemożliwy. Wczesnonowocześni badacze natury kierowali się logiką wizualnego podobieństwa, które miało prowadzić ich na drodze odkrywania prawdy. Angielskie słowo “monster” (‘potwór”) pochodzi od łacińskiego czasownika “monstrare” - pokazywać, odkrywać, demonstrować. “A Demonstration” podejmuje te wątki w formie poetyckiej eksploracji granic tego co widzialne i wizualnej metamorfozy form.
Dario di Paolantonio, “The Blind Point”
Przyglądając się bliżej światu kleszczy - tych pozbawionych oczu, pijących krew pasożytów - jesteśmy zmuszeni zmienić naszą perspektywę i zaadaptować się do dziwacznego świata natury. Zmieniając skalę dochodzimy do niepokojącego wniosku: dla innych istot jestesmy równie dziwni jak dla samych siebie. Świat kleszczy wydaje nam się dziwny i trudny do zrozumienia, ale przecież człowiek może być równie, jeżeli nie bardziej, niepokojący. “The Blind Point” to filozoficzna refleksja an temat granic wyobraźni i reprezentacji, uprawiana za pomocą soczewki mikroskopu. Wizualny esej Dario di Paolantonio podważana granice między tym co ludzkie i pozaludzkie, zabierając widzów na przechadzkę po lesie i ludzkiej skórze - śladami kleszczy.
Riar Riazldi “Pyroclasts Are Eloquent Storytellers”
Film “Pyroclasts Are Eloquent Storytellers” dotyczy przepowiedni. Ludzie od zawsze używali niezwykłych metod i narzędzi, by spróbować poznać przyszłość. Riar Rizaldi opowiada o przepowiedni dotyczącej erupcji jednego z najaktywniejszych wulkanów na świecie - Merapi. Dla wielu mieszkańców okolic wulkanu, Merapi jest geologicznym bytem symbolizującym niepewną przyszłość. Film stara się jednocześnie wniknąć w psychikę góry oraz opowiedzieć o lokalnych praktykach przepowiadania przyszłości.
Weronika Zalewska, “watch them pour out of the test tube”
Watch them pour out of the test tube (2023) to wideo łączące tematy toksycznego ucieleśnia, kompleksu medycznego i więcej-niż-ludzkiej biopolityki. Zalewska przez długi czas filmowała wodne bezkręgowce na Wydziale Zoologii Uniwersytetu Masarykova w Brnie w Czechach w ramach rezydencji w Dum Umeni, kwestionując etykę skomercjalizowanej nauki, proponując w zamian usytuowane wiedze (Donna Haraway) i politykę lokalności (Adrianne Rich), które mogą połączyć się z metodami naukowymi - możliwością osobliwych odczytów i refleksji nad procesami wewnątrz ciał i pomiędzy ciałami - ku etyce posthumanistycznej. Zbiegiem zdrowotnych okoliczności, w czasie filmowania na uniwersytecie Zalewska po raz pierwszy zobaczyła kawałek także swojego ciała, również zamkniętego w formalinie i słoiku. To (nie tylko) estetyczne doświadczenie było punktem do dla tej trans-korporealnej narracji, bo czyje ciało? jakie ciało? gdzie? w czym? dlaczego / dla kogo? są pytaniami, które nieustannie determinują życia, zarówno jednostek jak i całych eko/systemów.
Radio Uziemienie
Radio Uziemienie zaprasza na pozaludzki performans dźwiękowy, w którym fragmenty tekstów zostaną przekształcone w fale dźwiękowe. Echa, imitacje i nieporozumienia stworzą krajobraz dźwiękowy, rozciągając się pomiędzy tym co zewnętrzne i wewnętrzne, znane i wyobrażone (jak przypomina nam gra w głuchy telefon).
