Pocałunek nie zabija
Performans
Fot. Pat Mic
W ramach wystawy „Pocałunek nie zabija. Ania Nowak i gościnie” w Muzeum nad Wisłą zapraszamy na performans Ani Nowak „Pocałunek nie zabija” w wykonaniu artystki.
Pocałunek nie zabija to zarówno tytuł dla całej wystawy, jak i performansu Ani Nowak. Te makro- i mikroskale stają się przestrzeniami, w których przecinają się wnętrze i zewnętrze, rozwój i zwój, wzrost i postwzrost. Co to znaczy chcieć całego życia? Zrywu, wzlotu, zaspokojenia, pełnego żołądka, wielokrotnego orgazmu, dobrego snu, dobrego snu wiecznego?
Ile ciężaru możesz przyjąć na siebie z własnej woli, a ile – bo nie potrafisz się temu sprzeciwić? Czy masz czasem ochotę zostać zmiażdżona_y przez większą, obezwładniającą siłę? Przestać oporować choć na chwilę? Oddać się przyjemności wyłącznie trwania zamiast wytwarzania, pomnażania i rozmnażania? „Playing dead” – udawanie trupa bywa strategią przetrwania dla tych, którzy ciągle żyją pod przymusem albo w zagrożeniu: przyjemność spoczynku, niebycia, niebytu.
Ania Nowak poszukuje stref erogennych wystawy – jej zgięć, warg, siniaków – by eksplorować napięcia między władzą, widocznością i komunikacją. Nowak działa na spektrum pomiędzy utratą a zdobyczą, wyczekiwaniem a zaspokojeniem, żałobą a rozkoszą, w wielogłosie ze zmarłymi i wciąż żyjącymi.
Ania Nowak (brak preferowanego zaimka, ur. 1983) – osoba choreograficzna i performerska. W swojej praktyce wykorzystuje kruchość i pożądanie jako wehikuły do przeobrażenia sposobów działania przez ciało oraz język. Nowak pracuje z ciałami i ich zdolnością do nielinearnego odczuwania oraz myślenia. Poszukuje w tej zdolności odpowiedzi na wyzwania związane z trudnościami w relacjach międzyludzkich i we wzajemnej trosce w dobie nieprzerwanego kryzysu. Performuje na żywo, tworzy wideoperformanse, instalacje i teksty. Poprzez swoją twórczość redefiniuje znaczenia takich słów jak: „zaburzenie”, „przyjemność”, „choroba”, „intymność”, „ból”, „seksualność”, „klasa społeczna” czy „dostępność”. Przekraczając zawartą w nich binarność, Nowak poszukuje w tych kategoriach obszarów wolności. Ania Nowak współpracuje z alternatywnymi programami edukacyjnymi w całej Europie, jak choćby z Kem School w Warszawie oraz School of Kindness w Sofii. Prace Nowak wystawiane były w berlińskich instytucjach takich jak HAU Hebbel am Ufer, Berlinische Galerie, Akademie der Künste, KW „Pogo Bar” oraz Sophiensæle; w Nowym Teatrze w Warszawie, w helsińskiej Kiasmie; w La Casa Encendida w Madrycie; wiedeńskim Q21 MuseumsQuartier, a także na Baltic Triennal 14, CAC w Wilnie. Wystawy indywidualne to „Matters of Touch” w Arts Santa Mònica w Barcelonie (2017), „Can You Die of a Broken Heart?” w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej Zamku Ujazdowskim (podczas kadencji Małgorzaty Ludwisiak, 2018) oraz „Ill Delights” w Galerie Wedding w Berlinie (2023). Nowak mieszka i tworzy w Berlinie.