Oprowadzanie kuratorskie po wystawie
„Opowieści okrutne. Aleksandra Waliszewska i symbolizm Wschodu i Północy”
Aleksandra Waliszewska, bez tytułu, 2013, gwasz na papierze, 24,7 × 34,7 cm. Dzięki uprzejmości artystki
Zapraszamy na oprowadzanie kuratorskie Natalii Sielewicz po wystawie „Opowieści okrutne. Aleksandra Waliszewska i symbolizm Wschodu i Północy”.
Opowieści okrutne to wyprawa w fantastyczne uniwersum wizualne Aleksandry Waliszewskiej. Wystawa ukazuje twórczość artystki w dialogu z nieobecnymi w zachodnim kanonie symbolistami z Polski, krajów bałtyckich, Czech i Ukrainy. Zgromadzono na niej ponad dwieście prac czterdzieściorga artystek i artystów. Prace Waliszewskiej zestawiono z dziełami, z którymi łączy je formalne i tematyczne pokrewieństwo.
Podobnie jak w sztuce symbolistów, w twórczości Aleksandry Waliszewskiej osnową wizualnych opowieści jest metafora, której artystka używa do drobiazgowych rozważań nad złożonością kondycji ludzkiej. Ten dialog ponad historią osadza w szerokim kontekście zajmujące ją baśniowe motywy, apokaliptyczne scenariusze i nasiąknięte znaczeniami bałtosłowiańskie krajobrazy.
Kuratorki wystawy zaaranżowały tak, by utworzyć kilka narracyjnych ścieżek i sekcji o tytułach zaczerpniętych z wątków przewijających się stale w jej twórczości. To zbiór specyficznych, autochtonicznych tematów, które łączą sztukę współczesnej polskiej artystki z artystami tworzącymi przed nią w Europie Wschodniej i Północnej oraz próba spekulatywnej rekonstrukcji jej wizualnego drzewa genealogicznego.
Natalia Sielewicz jest historyczką sztuki i kuratorką, pracuje w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Swoje badawcze zainteresowania (feminizm, technologia i kultura afektu) rozwija w wystawach i tekstach. Ostatnio przygotowała w MSN wystawę „Agnieszka Polska. Plan Tysiącletni” (2021), wcześniej m.in. głośną „Farba znaczy krew. Kobieta, afekt i pragnienie we współczesnym malarstwie” (2019) i „Chuliganki” (2017) – ukazujące performatywność i taniec jako narzędzia kobiecego oporu, a także poświęcone afektom i poetyce wyznania „Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Intymność jako tekst” (2017). Jest kuratorką i producentką licznych performansów i projekcji filmowych, członkinią zespołu Solidarnego Domu Kultury „Słonecznik”.