Frontex, kolonializm i biała opresja
Spotkanie z Danielą Ortiz i Jakubem Dymkiem
Daniela Ortiz, dokumentacja pracy "Biały Pawilon", 2016, dzięki uprzejmości artystki
W trakcie spotkania zastanowimy się nad gestami przemocy i radykalnego oporu stosowanymi przez artystów w sytuacji globalnego kryzysu uchodźczego, problemów wykorzenienia, wykluczenia oraz eskalacji opresji wobec imigrantów.
Punktem wyjścia do rozważań jest prezentowana na wystawie „Chleb i róże” praca peruwiańskiej artystki Danieli Ortiz, która odnosi się do jej osobistych doświadczeń i frustracji związanych z imigracją, kolonializmem i przemocą. W pracy „Biały pawilon” Ortiz mówi o przemyśle nielegalnej migracji oraz instytucjach biopolitycznej kontroli tego zjawiska, m.in. Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich UE, tzw. Frontexie, którego siedziba znajduje się w Warszawie na terenie dawnego getta.
Ortiz od wielu lat prowadzi śledztwa w sprawie przekroczeń praw człowieka przez Frontex oraz inne podmioty regulujące przepływ imigrantów i uchodźców, bazując przede wszystkim na dokumentach i statystykach udostępnianych w Internecie. Na wystawie prezentowane jest białe popiersie wykonane z marmuru w stylu, który przez wieki służył schlebianiu elitom. Popiersie, przedstawiające Fabrice Leggeri — dyrektora Frontexu, jest wyraźnie naruszone przez gesty wandalizmu dokonane przez Ortiz wraz z grupą imigrantów w akcie frustracji i niemocy. W tym przypadku przemoc staje się jedynym narzędziem walki i radykalnym gestem, na który może pozwolić sobie artystka w zderzeniu z niesprawiedliwością świata i cynicznym aparatem władzy.
W ramach spotkania, które poprowadzi Jakub Dymek, kulturoznawca, dziennikarz i publicysta „Dziennika Opinii Krytyki Politycznej”, Ortiz opowie o swojej praktyce zacierającej granice między sztuką a aktywizmem z perspektywy prekarnego życia pozbawionego stabilnego statusu politycznego i poczucia przynależności.