Noc Muzeów 2011

Noc Muzeóww Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie wydarzenie: 14 maja (sobota), godz. 19.00 - 02.00

W siedzibie tymczasowej Muzeum od godz. 21.00 czeka na widzów "Kino Muzeum", organizowane wspólnie z Planete Doc Film Festival. W programie projekcja filmów z festiwalowej sekcji konkursowej Art Doc, w tym głośnego dokumentu „Arbor” (2010) w reż. Clio Barnard o przedwcześnie zmarłej nastoletniej brytyjskiej pisarce Andrei Dunbar a także wybitne polskie filmy eksperymentujące z formułą dokumentu, m.in. „Prekursor” T. Królikiewicza „ Wanda Gościmińska. Włókniarka” W. Wiszniewskiego oraz „Sceny narciarskie” B. Dziworskiego.

Cały program będzie emitowany kilkukrotnie, do godziny 02.00.
WSTĘP WOLNY.

Projekcję poprzedzi charytatywna aukcja i kiermasz organizowany przez Towarzystwo Przyjaciół Muzeum.

Sprzedawane będą pamiątki i przedmioty związane z wybitnymi twórcami sztuki współczesnej oraz unikalne upominki i gadżety od firm prywatnych. Cena wywoławcza - 100 złotych. Dochód z imprezy zasili fundusz Towarzystwa Przyjaciół Muzeum, przeznaczony na zakup słynnego dzieła Zbigniewa Libery – „Lego. Obóz koncentracyjny” do zbiorów Muzeum. Początek aukcji o godzinie 19.00.

Więcej na temat aukcji >>

Dodatkowo od godziny 19.00 do 2.00 wszystkie książki dostępne w księgarni Muzealnej Bookoff będą sprzedawane z 10% rabatem.

Arbor

reż. Clio Barnard, Wielka Brytania, 2010, 94 min

Głównym elementem programu Nocy Muzeów jest projekcja głośnego filmu dokumentalnego Clio Barnard „The Arbor”, wyprodukowanego w 2010 roku przez brytyjską fundację Artangel (która realizowała projekty takich współczesnych artystów jak Matthew Barney, Susan Philipsz czy Rachel Whiteread). Barnard spędziła dwa lata przeprowadzając wywiady z mieszkańcami Bradford w północnej Anglii, w którym mieszkała bohaterka jej filmu Andrea Dunbar – przedwcześnie zmarła autorka dramatów teatralnych. Dunbar rozpoczęła pracę nad swym najbardziej znanym dramatem „The Arbor” w wieku zaledwie 15 lat, odnosząc ogromny sukces w londyńskich teatrach. Dunbar pisała o ekstremalnych realiach życia na angielskich przedmieściach - przemocy rodzinnej, molestowaniu seksualnym, niechcianych ciążach, uzależnieniu od narkotyków i alkoholu. Clio Barnard rejestrowała wypowiedzi członków rodziny pisarki, sąsiadów a także osób, które pracowały przy scenicznych adaptacji jej tekstów. W filmie wykorzystano oryginalny materiał dźwiękowy jako dubbing, a do jego „ogrania” zatrudniono profesjonalnych aktorów, na planie poruszających bezdźwięcznie ustami. Clio Barnard uzyskała przejmujący efekt ożywionego archiwum dźwiękowego – oparty o doświadczenia sceniczne tzw. verbatim theatre (teatru dosłownego), gdzie słowo w słowo odtwarzane są takie autentyczne zdarzenia, takie jak proces sądowy czy kongres polityczny.

Zwiastun filmu poniżej.

Dokument kreacyjny w Muzeum

Dokument kreacyjny to paradoksalny gatunek filmowy powstający w wyniku zderzenia dokumentu ze sposobami opowiadania właściwymi raczej filmowi fabularnemu. To gatunek szczególnie charakterystyczny dla polskiego kina, znaczony wybitnymi realizacjami Wiszniewskiego, Dziworskiego, Królikiewicza, Rybczyńskiego. Przypomnienie tych realizacji dzisiaj wydaje się szczególnie istotne. Coraz częściej bowiem obecnie, wśród artystów poruszających się pomiędzy kinem a sztuką, możemy obserwować zainteresowanie formułą wykorzystywania “fikcji aby mówić prawdę”. Dowodem tego jest wybitny film Clio Barnard Arbour, który pragnęlibyśmy zestawić z realizacjami polskich filmowców z lat 70 i 80.

Wojciech Wiszniewski,
„Wanda Gościmińska. Włókniarka” ("Wanda Gościmińska. A Textile Worker")
1975, 21 min.

Film przedstawia postać słynnej łódzkiej włókniarki Wandy Gościmińskiej, która w latach 50. zasłynęła jako przodowniczka pracy, stając się symbolem i zarazem „produktem” komunistycznej propagandy. Ten inscenizowany „dokument kreacyjny” w przewrotny sposób rozprawia się z mitami, fałszywymi mechanizmami i rytuałami totalitarnego państwa. Swoją siłę wyrazu zawdzięcza niezwykłej strukturze filmowej narracji - kombinacji eksperymentalnych, systematycznych chwytów operatorskich Zbigniewa Rybczyńskiego i scenografii konceptualnej artystki Ewy Partum.

Grzegorz Królikiewicz
„Prekursor”
1988, 18 min.

Film poświęcony wybitnemu polskiemu cybernetykowi Marianowi Mazurowi. Kólikiewicz, prezentując jego cybernetyczną teorię charakterów, snuje rozważania na temat dramatycznych losów wybitnych indywidualności w polskiej nauce. Prace profesora Mazura nie doczekały się popularyzacji, ani wdrożenia w życie społeczne. Teoria Mazura w Polsce Ludowej została zignorowana, a jej twórca zmarł niedoceniony w 1983 roku. Dla Królikiewicza teoria charakteru Mazura jest wielką typologią psychologii przyszłości. Scenografię oraz wizualną oprawę filmu polegającą na szeregu performatywnych akcji stworzyła Akademia Ruchu

Bogdan Dziworski, Gerald Kargl & Zbigniew Rybczyński,
"Sceny narciarskie z Franzem Klammerem" ("Sking Scenes with Franz Klammer")
1980, 22 min.

Film składa się z bezdialogowych, inscenizowanych i improwizowanych scen przedstawiających słynnego austriackiego narciarza Franza Klammera, stanowiąc biograficzno-wizualną impresję na temat życia celebrity końca lat 70.

Zwiastun filmu Arbor
więcej o filmie na stronach Planete Doc Film Festival >>