Kontrpubliczności ludowe i feministyczne. Wczesna „Solidarność” i Czarne Protesty
Spotkanie o książce Ewy Majewskiej

  • Kontrpubliczności ludowe i feministyczne. Wczesna \

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Bistro Powidoki oraz Instytut Wydawniczy Książka i Prasa zapraszają na spotkanie wokół książki Ewy Majewskiej „Kontrpubliczności ludowe i feministyczne. Wczesna ”Solidarność" i Czarne Protesty"

Książka stanowi monografię kontrpubliczności – ludowych i feministycznych. Jest analizą tych form uczestnictwa w sferze publicznej bądź tworzenia jej, które wymykają się klasycznym opisom. Inaczej, niż w klasycznych teoriach sfery publicznej, tu polityczna sprawczość należy do wykluczonych i podporządkowanych – kobiet, robotnic i robotników oraz innych grup marginalizowanych. Jako przykłady polskich kontrpubliczności opisane zostały wczesna „Solidarność” (1980-81) oraz Czarne Protesty (2016-).

z recenzji dr hab. Tomasza R. Wiśniewskiego:

„Teza autorki jest w zasadzie prosta: w obliczu coraz wyraźniej obserwowanego kryzysu klasycznych strategii emancypacyjnych walk społecznych, warto zwrócić uwagę na pewną specyficzną formę tzw. słabego oporu, jakim jest tworzenie „kontrpubliczności” przez, jak to Majewska określa, podporządkowanych innych. (…) Propozycja wydawnicza Ewy Majewskiej należy do bardzo wąskiej grupy książek, które po prostu ukazać się powinny. Nie ulega wątpliwości, że publikacja recenzowanego tekstu wzbudzi bardzo ożywioną i dość szeroko zakrojoną dyskusję, co wynika zarówno z jej tematu, jak i metodologii. Rozstrzygnięcia proponowane przez autorkę mają niewątpliwie charakter nowatorski. a forma ich prezentacji okazuje się w rezultacie bardzo przystępna, zważywszy na specyfikę problematyki”.

z recenzji dr Justyny Jaworskiej:

„Właśnie polemiczna pasja jest wielką zaletą tej książki na tle tylu prac, które beznamiętnie referują cudze koncepcje (...). Ewa Majewska referuje namiętnie i w każdym punkcie wywodu pamięta, czemu ma to służyć. (…) Potrzeba nam książek wyraźnych, nawet prowokacyjnych, by uruchomić na nowo dyskusję nad „sferą publiczną”, w której zapewne więcej zależałoby od nas, gdybyśmy tylko mieli tego świadomość. Książka Ewy Majewskiej, przy całym swoim impecie krytycznym, niesie nadzieję, że może tak być”.
 

dr Ewa Majewska

filozofka feministyczna i aktywistka, adiunkt na Wydziale Artes Liberales UW. Wykładała na Gender Studies UW, była stypendystką ICI Berlin, IWM w Wiedniu, prowadziła badania w UC Berkeley w USA. Opublikowała książki: "Kontrpubliczności ludowe i feministyczne. Wczesna "Solidarność" i Czarne Protesty" (Warszawa, 2018); "Tramwaj zwany uznaniem. Feminizm i solidarność po neoliberalizmie" (Warszawa 2017), "Sztuka jako pozór? Cenzura i inne formy upolityczniania kultury (Kraków 2013), Feminizm jako filozofia społeczna. Szkice z teorii rodziny" (Warszawa 2009). Współredagowała tomy: "Zniewolony umysł II. Neoliberalizm i jego krytyki" oraz "Futuryzm miast przemysłowych". Jest autorką artykułów i esejów m.in. w: "e-flux", "Signs", "Journal of Utopian Studies", "Jacobin", "Public Seminar", "Przeglądzie Filozoficznym", "Etyce", "Kulturze Współczesnej", "Przekroju" i "Praktyce Teoretycznej".