Kiedy rano otwieram oczy, widzę film

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zaprasza na promocję swojej najnowszej publikacji „Kiedy rano otwieram oczy, widzę film. Eksperyment w sztuce Jugosławii w latach 60. i 70.”, zainspirowanej wystawą pod tym samym tytułem.

Wystawa była pierwszym wydarzeniem organizowanym w Muzeum przez Anę Janevski, książka zamyka ten okres i jest pretekstem do spotkania z redaktorką książki, która od lipca br. opuszcza Muzeum i Warszawę.

Podczas spotkania Ana Janevski opowie o poszukiwaniach, które 3 lata temu zaowocowały wystawą eksperymentalnej sztuki jugosłowiańskiej, a zwieńczone zostały wydaniem książki. Rozmowie będzie towarzyszył pokaz krótkich filmów z amatorskich klubów filmowych, filmów artystycznych oraz filmów jugosłowiańskiej Czarnej Fali: m.in. autorstwa Dušana Makavejeva, Karpo Godiny, Želimira Žilnika, Sanji Iveković.

Właśnie w klubach filmowych – w których eksperymenty przeprowadzali nieobciążeni artystycznością „amatorzy” – narodziły się nowe tendencje w jugosłowiańskiej sztuce przełomu lat 60. i 70. Książka Kiedy rano otwieram oczy, widzę film pokazuje związki kina amatorskiego ze sztukami wizualnymi i wzajemne oddziaływanie filmowców i artystów innych dziedzin. To właśnie artyści i filmowcy jugosłowiańscy jako pierwsi artyści neoawangardowi w bloku wschodnim próbowali badać własne uwikłania w rzeczywistość, jako pierwsi zaproponowali projekt jej alternatywnej modernizacji, różnej od tej, której chciały socjalistyczne władze. Specyficzne usytuowanie na styku sztuki modernistycznej, konceptualnej i postminimalistycznej, na styku dwóch światów: zachodniego kapitalizmu i wschodniego komunizmu generowało oryginalne, niepowtarzalne fenomeny artystyczne, niemogące się pojawić nigdzie poza Jugosławią i tamtym czasem: twórczość Gorana Trbuljaka, Tomislava Gotovaca, Sanji Iveković, Dalibora Martinisa czy Mariny Abramović