Jak zakończyć walkę o ulice? O projektowaniu uniwersalnym miasta
WARSZAWA W BUDOWIE 14
MJN, Transparent z Pieszej Masy Krytycznej
Zapraszamy na drugą część debaty o uniwersalnym projektowaniu miast z udziałem: Anny Paź (Naczelniczki Wydziału Kształtowania Przestrzeni Publicznej w Biurze Architektury i Planowania Przestrzennego), Hanny Malik-Trochy (architektki, ekspertki dostępności NRAC), Eweliny Jaskulskiej (Architektoniczki), Agnieszki Jaskulskiej, Katarzyny Nicewicz (Fundacja Daj Herbatę) i Tomasza Fudali (kuratora festiwalu WARSZAWA W BUDOWIE), na której zaproszeni goście opowiedzą o swojej roli w mieście i sytuacjach, w jakich z ich perspektywy pojawia się kwestia „walki o ulice”.
Ludzki mózg posiada zdolność adaptacji i dostraja się do otoczenia, w jakim się znajduje. Odpowiednio zaprojektowana ulica potrafi nas ukierunkować na ufność i empatię. Debata przybliży projektowanie uniwersalne, które pozwala wziąć pod uwagę zróżnicowane potrzeby mieszkańców. Dyskusja odbywa się dzięki współpracy festiwalu z Pełnomocniczką Prezydenta m.st. Warszawy ds. Dostępności.
Podyskutujmy o miejscu na ulicy dla osób ze szczególnymi potrzebami. O tym, czy wykluczają czy zazębiają się z potrzebami kierowców, rodziców z dziećmi albo rowerzystów. Poruszone zostaną kwestie łączenia istniejącej i nowej tkanki, godzenia interesów różnych grup społecznych. Punktem odniesienia będzie opinia włoskiego architekta Giancarlo de Carlo: „jaki konsensus, taki plan”. Wydaje się, że uniwersalnie zaprojektowane miasto dla każdego to nie utopia, ale realny cel.
Anna Paź jest absolwentką warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie w 2014 r. obroniła również pracę doktorską. Od 2004 r. pracuje w Biurze Architektury i Planowania Przestrzennego, obecnie kierując Wydziałem Kształtowania Przestrzeni Publicznej. W ramach pełnionych obowiązków, zajmuje się oceną projektów przebudowy i wyposażenia miejskich terenów, w tym ulic, placów i obszarów zieleni. Koordynuje program Nowe Centrum Warszawy, scalający szereg inwestycji mających na celu gruntowne przekształcenie centralnej części miasta. Jest też współtwórcą programu wykonawczego do strategii #warszawa2030, pn. „Poprawa jakości ważnych przestrzeni publicznych”, który określa priorytety dla zmian zakresie zagospodarowania przestrzeni publicznych i mechanizmy ich wdrożenia.
Hanna Malik-Trocha – architektka w Wydziale Dostępności, w Biurze Pomocy i Projektów Społecznych, doktorantka i asystentka na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od kwietnia 2017 r. architektka w Biurze Pomocy i Projektów Społecznych dla Pełnomocnika Prezydenta m.st. Warszawy ds. dostępności. Odpowiada za sprawy związane z dostępnością architektoniczną. Konsultuje projekty, wykonuje oceny projektów pod kątem dostępności, przeprowadza audyty dostępności budynków. Od czerwca 2019 jest konsultantem dostępności zrzeszonym w NRAC w Wielkiej Brytanii (National Register of Access Consultants).
Swoje doświadczenie zawodowe jako architekt zdobyła pracując za granicą: w Irlandii, na Litwie oraz w Polsce. Jej dodatkowym zainteresowaniem jest architektura energooszczędna, standard budownictwa pasywnego. Prowadzi na Politechnice Warszawskiej w ramach studiów doktoranckich badania na temat „Projektowania uniwersalnego, a roli wdrażanych standardów dostępności architektonicznej Warszawy”.
Ewelina Jaskulska – architektka z wieloletnim doświadczeniem zawodowym zdobytym podczas pracy w renomowanych pracowniach projektowych. Brała udział w realizacji wielu prestiżowych inwestycji m.in. wieżowiec Rondo1 w Warszawie, wieżowiec Yset Tower w Rosji. Pracowała na stanowisku kierownika projektu na Polskę Stadionu w Gdańsku wybudowanego na Euro 2012. W 2019 roku The European Centre for Architecture and Urban Studies umieściło ją na liście „40 under 40” - jako kolejne pokolenie najbardziej obiecujących i rozwijających się talentów projektowych, które wpłynie na kształt przestrzeni w przyszłości. Od 2019 jest współzałożycielką MOLEKUŁY – biura badawczo-projektowego. Jest współinicjatorką projektu badawczo- naukowego „ARCHITEKTONICZKI” prowadzonego przez FUNDACJĘ KATARZYNY KOZYRY, analizującego wpływ kobiet na architekturę i przestrzeń. W 2019 roku na międzynarodowym sympozjum PLGBC wystąpiła jako Keynote speaker prezentując teorię “ekologii społecznej”, czyli wpływu architektury na kształtowanie się lokalnych społeczności. Podczas V edycji 4 DD w Katowicach w ramach panelu “Kobiety, które inspirują” nakreśliła sytuację architektek w naszym kraju jak i problemy przed którymi stoi współczesna architektura. Jej projekty były wystawiane w kraju i za granicą m.in.: Warszawa, Ateny, Londyn, Weimar, Monachium, Paryż i Chicago.
Agnieszka Jaskulska – absolwentka Pedagogiki Ogólnej na Uniwersytecie Warszawskim (specjalność Andragogika i Opieka, wychowanie, praca socjalna), skończyła studia podyplomowe w zakresie Pedagogiki Specjalnej. Od roku 2007 pracuje z dorosłymi i dziećmi w instytucjach kultury, świetlicach środowiskowych, instytucjach oświatowych. W swojej pracy najbardziej ceni spotkanie z drugim człowiekiem i pracę na relacji. Od kilku lat kształci się i rozwija w obszarze pracy z ciałem, ruchem i tańcem. Ukończyla szkolenia z zakresu analizy Ruchu Laban /Bartenieff, choreoterapii, Terapii Tańcem i Ruchem. Od października 2021 r. pracuje w Fundacji Daj Herbatę w projekcie dla kobiet, opartym na pracy z ciałem, a od maja jako pedagożka i terapeutka.
Katarzyna Nicewicz – odkąd skończyła 15 lat, działa społecznie, a od ponad 10 lat zajmuje się osobami wykluczonymi społecznie, w tym w kryzysie bezdomności. W 2012 r. zainicjowała akcję Daj Herbatę, która w 2015 przerodziła się w Fundację Daj Herbatę. Obecnie jest w trakcie studiów II stopnia na kierunku edukacja artystyczna w dziedzinie sztuk plastycznych – specjalność arteterapia, pracownia rzeźby. W ostatnim roku wraz z beneficjentami fundacji oraz pracownikami stworzyła Grupę Artystyczną „Domniemani”. Prowadzi zajęcia pracy z ciałem dla kobiet w kryzysie i zagrożonych bezdomnością. W 2021 otworzyła wraz z zespołem Fundacji Centralny Punkt Integracji, który mieści się na warszawskich Włochach. W ramach działań CPI oprócz pomocy w sprawach formalnych organizowane są pikniki, zajęcia artystyczne i relaksacyjne dla osób doświadczających bezdomności ulicznej.