Jak pracować z ruinami? Ekologia miejska jako narzędzie interwencji
Warsztaty z Robertem Ungarem
Dychotomia między miastem a naturą jest głęboko zakorzeniona. Dzikie systemy ekologiczne, kontrolowane prawami natury, stanowią zestaw zasad całkowicie odrębny od zaplanowanego, ukulturalnionego i stworzonego przez człowieka miasta.
Jednakże miasto posiada swój własny system ekologiczny, a w jego ramach ewoluują nowe prawa naturalne. System ten generuje budzące nasze zatroskanie odpady, które mogą również być traktowane jako część obiegu i służyć nam jako jeden z zasobów.
W systemie tym dysponujemy również zasobami ludzkimi. Energia i zainteresowania, talent i mądrość, czekają na odkrycie i skłonienie do działania. Ludzie uwielbiają wiedzieć. Chcą mieć wpływ. Kiedy działają, pokazują swoje najlepsze oblicze. W tym miejscu styka się społeczność i ekologia; to tu powstaje przestrzeń publiczna i tworzą się oddolne inicjatywy.
Podczas warsztatów przefiltrujemy miasto pod kątem dostępnych zasobów i zastanowimy się, wspólnie ze zwykłymi użytkownikami ulic - nasyzmi przyszłymi klientami - nad sposobami okiełznania tego niewykorzystanego potencjału dla dobra publicznego.
Robert Ungar – architekt, artysta, aktywista, projektant, manadżer, nauczyciel, rolnik, zajmuje się wszystkim po trochu. Jest siłą sprawczą kolektywu Onya oraz inicjatorem projektu „Następna stacja".
Kolektyw ONYA, skupiający projektantów, architektów i aktywistów, zajmuje na poły opuszczone pomieszczenia centralnego dworca autobusowego w Tel Awiwie. Grupa zainicjowała projekt "Następna stacja" w ramach międzynarodowej wystawy "Worldwide Storefront" odbywającej się w galerii Storefront for Art and Architecture.
Projekt „Następna stacja" obejmował ponad 30 kulturalnych i rolniczych interwencji ze strony architektów, rolników, gospodarstw rolnych, artystów i poetów, którzy prezentowali konceptualne lub demonstartywne działania przestrzenne na polu „agro-punktury" w holach i przejściach ogromnego, brutalistycznego centralnego dworca autobusowego w Tel Awiwie.
Poprzez tworzenie przestrzeni uwzględniających skalę ludzką oraz interwencje ukierunkowane na społeczność, grupa otwiera alternatywne kanały myślenia dotyczące przyszłości opuszczonych przestrzeni publicznych, korzystając z ponownie wprowadzonych do obiegu zasobów oraz elementów naturalnych. Wiele z tych interwencji przetrwało po dziś dzień, a kolektyw kontynuuje swoje działania poprzez pracę ze społecznościami i organizację wydarzeń kulturalnych.