Former West
Sztuka i praca po końcu zatrudnienia

  • Former West

    Projekt: Mevis and van Deursen

„Sztuka i praca po końcu zatrudnienia” to wspólny projekt realizowany przez BAK, basis voor actuele kunst w Utrechcie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz Wolny Uniwersytet Warszawy (WUW). Punktem wyjścia do rozmowy jest raport z badań przeprowadzonych przez Wolny Uniwersytet Warszawy dotyczących warunków i podziału pracy w polu sztuki pt. „Fabryka sztuki” (Fundacja Bęc Zmiana, Warszawa 2014).

Raport ten stanowi opis obecnych wzorców zatrudnienia oraz dystrybucji zasobów w obszarze polskiej sztuki współczesnej. Jest diagnozą sytuacji, w której miłość do sztuki i chęć działania w jej polu uzasadnia nieodpłatną pracę w projektach artystycznych. Złe warunki ekonomiczne oraz prekarność ludzi sztuki są podszyte ciągłym lękiem przed wypadnięciem z obiegu, utratą kontaktów społecznych i wykluczeniem.

Z drugiej strony, możliwość uczestniczenia w polu sztuki jest wciąż powiązana z uprzywilejowaną sytuacją klasową. Nieopłacanym artystom czy kuratorom przetrwanie nader często zapewniają odziedziczone zasoby (np. mieszkania) czy wsparcie rodziców.

„Sztuka i praca po końcu zatrudnienia” stawia powyższe zagadnienia w szerszej perspektywie ekonomii politycznej współczesnego kapitalizmu oraz teorii dotyczących sztuki i zatrudnienia. Warunki pracy w polu sztuki i poza nim analizujemy jako problem polityczny, podejmowany przez zrzeszenia aktywistów czy ruchy społeczne dążące do poprawy sytuacji bytowej różnych grup prekarnych pracowników poprzez tworzenie struktur wzajemnego wsparcia, organizację związków zawodowych, ujawnianie przypadków niesprawiedliwości, konstytuowanie i podtrzymywanie dóbr wspólnych.

Powyższe kwestie stawiane są w szerszym kontekście, w formacie tzw. Otwartych Spotkań Redakcyjnych (Public Editorial Meetings) będących kulminacją wieloletniego projektu Former West. Fakt, że generalne kwestie sztuki i pracy będą dyskutowane właśnie w Warszawie jest nie bez znaczenia. Polska, która przedstawiana jest jako prymus postkomunistycznej transformacji oraz beneficjent rozszerzenia Unii Europejskiej, często jest uznawana za przykład wychodzenia z zacofania i udanej modernizacji. Zwolennicy kapitalistycznej transformacji twierdzą, że kraje takie jak Polska prędzej czy później „dogonią” bardziej rozwinięte państwa Europy Zachodniej. Czy jednak taka perspektywa nie jest nadużyciem? Przecież po dwóch dekadach od upadku komunizmu polska gospodarka nadal bazuje na niskich kosztach pracy, nieskomplikowanej produkcji, braku innowacji oraz powiększających się nierównościach społecznych, co podważa optymistyczną teleologię postkomunizmu. Krytyczny dystans pozwala na zadanie pytania, czy koncepcja „doganiania Zachodu” nie jest jedynie przykrywką dla procesów ekonomicznych, które raczej powiększają niż zmniejszają dystans między kapitalistycznym centrum i jego peryferiami.

Założeniem planowanych warsztatów, wykładów oraz dyskusji panelowych jest wielowarstwowa refleksja nad relacjami między kreatywnością, sztuką, pracą i kapitalizmem. Jednocześnie, krytycznej wiwisekcji poddamy koncepcję „końca pracy”, czyli gospodarki, w której zamiast stałego zatrudnienia czy pracy na etat, dominują elastyczne i tymczasowe formy zatrudnienia, charakterystyczne dla sektora usług oraz przemysłów kreatywnych. Ideologia pracy kreatywnej zdaje się zaciemniać rzeczywisty globalny oraz społeczny podział pracy, w którym znakomita większość pracowników, zamiast twórczo realizować się w elastycznych zespołach projektowych, pracuje pod ciągłym nadzorem przy taśmach montażowych, w centrach logistycznych czy call centers.

„Sztuka i praca po końcu zatrudnienia” będzie próbą wspólnej refleksji nad związkiem różnych form prekarności z kreatywnością. Przedyskutujemy podobieństwa i różnice między niepewnością charakterystyczną dla zawodów artystycznych oraz egzystencjalnym ryzykiem, będącym codziennym doświadczeniem pracowników stojących niżej w hierarchii klas i zawodów. Zastanowimy się nad tym, czy elastyczne warunki zatrudnienia faktycznie zmieniają kompozycję klasową społeczeństw i jak odmiennie te procesy zachodzą w przypadku społeczeństw peryferyjnych i społeczeństw wysoko rozwiniętych.

Postawimy pytanie o możliwość zaistnienia form politycznej organizacji i modeli solidarności, które byłyby odpowiedzią na elastyczne warunki pracy. W tym kontekście będziemy rozmawiać o aktywistycznych strategiach w polu sztuki oraz wyzwaniach stojących przed aktywistami próbującymi mobilizować ludzi sztuki. W międzynarodowym gronie artystów, aktywistów i intelektualistów będziemy chcieli sprawdzić, na ile wspomniane procesy określają kontury ekonomii politycznej „byłego Zachodu”, i czy faktycznie przyczyniają się do osłabienia jego dominacji.

Otwarte Spotkanie Redakcyjne Former West to początek ciągu wydarzeń w Muzeum Sztuki Nowoczesnej dotyczących aktualnych przemian w społecznym funkcjonowaniu sztuki i ich wpływu na ewolucję instytucji artystycznych. Jego kulminacją będą wystawy organizowane w roku 2016, których kuratorki i kuratorzy podejmują refleksję nad wartością użytkową sztuki, implementacją kompetencji artystycznych w różnych dziedzinach współczesnego życia, różnorodnością możliwych światów sztuki, polityczną aktualnością strategii awangardowych, klasowymi uwarunkowaniami sztuki współczesnej, prekarnymi warunkami pracy i życia artystów, sztuką osób wykluczonych oraz jej politycznym potencjałem.

Pełen program oraz zapis wideo dotychczasowych Public Editorial Meetings są dostęne na platformie cyfrowej FORMER WEST: www.formerwest.org.

Więcej informacji można uzyskać od Wietske Maas, kierowniczki projektu FORMER WEST: wietske@bak-utrecht.nl.

Koncepcja Otwartych Spotkań Redakcyjnych w Warszawie powstała dzięki współpracy redaktorów FORMER WEST: Borisa Budena, Marii Hlavajovej oraz Simona Sheikha, badaczki i kierowniczki projektu Wietske Maas, Kuby Szredera, Joanny Figiel i Michała Kozłowskiego z Wolnego Uniwersytetu Warszawy oraz Marty Dziewańskiej i Sebastiana Cichockiego z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

Jest to jeden z elementów wieńczących projekt FORMER WEST realizowany w latach 2014–2016 w formie cyklu Public Editorial Meetings, zmierzających do przygotowania publikacji. Cykl uzyskał wsparcie ze strony Programu Creative Europe Unii Europejskiej. Organizacją i koordynacją projektu zajmuje się BAK, basis voor actuele kunst w Utrechcie. Działalność BAK możliwa jest dzięki dofinansowaniu ze strony Rady Miasta Utrecht oraz holenderskiego Ministerstwa Edukacji, Kultury i Nauki.

Pobierz PDF Muzeum Sztuki Nowoczesnej: 2016

Piątek, 9 października 2015

 

15:30-16:00

Przywitanie i otwarcie sesji - Sebastian Cichocki (główny kurator, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie) oraz Maria Hlavajova (dyrektorka artystyczna, BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht).

16.00–18.00 

Otwarty warsztat Techniki walk pracowniczych w polu sztuki

Sesja ta jest kontynuacją odbywającego się wcześniej warsztatu aktywistów. Ma ona formę publicznego seminarium dążącego do podjęcia dyskusji na temat konkretnych problemów związanych z warunkami pracy oraz strategiami aktywistycznymi w polu sztuki.

Uczestnicy: Gigi Argyropoulou (pisarka i aktywistka, Ateny); Marsha Bradfield (artystka i badaczka, Londyn); Claudia Bernardi (badaczka i aktywistka, ESC atelier, Rzym); Paolo Do (badacz i aktywista, ESC Atelier, Rzym); Carl Martin Faurby (kurator, pisarz, Danish Art Union UKK, Kopenhaga); Kasia Górna (artystka, inicjatorka Obywatelskiego Forum Sztuki Współczesnej/OFSW, Warszawa); Héctor Huerga (pisarz i aktywista z @15MBcn_int, Barcelona); Vladan Jeremić (artysta i kurator, współredaktor Art Leaks, Belgrad); pantxo ramas (aktywista i badacz, Barcelona); Igor Stokfiszewski (pisarz i aktywista, Krytyka Polityczna, Warszawa); Airi Triisberg (pracownica sztuki i aktywistka, Talin/Lipsk).
Moderatorka: Joanna Figiel (badaczka i aktywistka, członkini Wolnego Uniwersytetu Warszawy, Warszawa/Londyn). 

18.00–18.30 

przerwa

18.30–19.45 

Wykład Autonomia i prekaryzacja. (Neo)liberalne uwikłania pracy i opiekiIsabell Lorey (teoretyczka polityczna, Berlin), dyskusja po wykładzie moderowana przez Simona Sheikha (kurator, pisarz, redaktor FORMER WEST, Berlin/Londyn).

19.45–21.00

Wykład Wprowadzaj w życie swoje modele: samosterowność oraz forma miejska w następnym “duchu kapitalizmu” - Brian Holmes (krytyk sztuki, aktywista, pisarz, Chicago), dyskusja po wykładzie moderowana przez Simona Sheikha (kurator, pisarz, redaktor FORMER WEST, Berlin/Londyn).

Sobota, 10 października 2015


12.00–14.30 

Dyskusja panelowa Podział pracy i (re)kompozycja klasowa w polu sztuki

Nawiązując do raportu sporządzonego przez Wolny Uniwersytet Warszawy pt. "Fabryka Sztuki" (2014 r.), uczestnicy panelu koncentrować się będą na kwestii warunków pracy i dystrybucji zasobów w świecie sztuki. Analizując koncepcje pracy afektywnej i niewidocznej – bazując przy tym na doświadczeniach feminizmu i uwzględniając strukturujące zjawisko jakim jest prekariat oraz jego historyczna rola w polu sztuki – w sesji tej będziemy chcieli się zastanowić, czy powyższe aspekty stanowią o „ekonomii politycznej byłego Zachodu”, a także na ile sposoby produkcji i podziału pracy w świecie sztuki wskazują na zasadność proponowanej tezy o „byłości” Zachodu i jego instytucji.

Paneliści: Wolny Uniwersytet Warszawy (Warszawa); Corina L. Apostol (historyczka sztuki, kuratorka i artystka, Bukareszt/Nowy Jork), Angela Dimitrakaki (pisarka i wykładowczyni, Edynburg/Ateny) oraz Ewa Majewska (filozofka, Berlin/Warszawa). Moderator: Kuba Szreder (kurator, pisarz i inicjator Wolnego Uniwersytetu Warszawa, Warszawa/Londyn).

14.30–16.00 

Przerwa

16.00–18.30

Dyskusja panelowa Organizacja pracy z perspektywy globalnej. Iluzje modernizacji

W trakcie tej sesji dyskusja o ekonomii politycznej sektora kreatywnego oraz prekariatu toczyć się będzie w szerszym kontekście mechanizmów globalnej i postkolonialnej (re)kompozycji klasowej. Wychodząc od tego, co dla Polski i innych „półperyferyjnych” krajów znaczy status „post-Fordowski” (biorąc pod uwagę uzależnienie od inwestycji zagranicznych oraz przemysłowej siły roboczej, a także ciągłe pozycjonowanie Polski jako kraju opartego na produkcji, a nie na gospodarce kreatywnej), celem panelu jest przyjrzenie się iluzorycznej modernizacji doganiającej, jako projektu gospodarczego, politycznego i kulturalnego.

Paneliści: Sami Khatib (pisarz i wykładowca, Berlin); Sandro Mezzadra (filozof polityczny, Bolonia); Gerald Raunig (filozof, Zurich); oraz Małgorzata Maciejewska (badaczka i aktywistka, Wrocław). Moderator: Boris Buden (pisarz, krytyk kultury, tłumacz, oraz redaktor FORMER WEST, Berlin).

18.30–19.00 

Przerwa

19.00–19.30

Wykład Terror totalnego Dasein, Hito Steyerl (twórczyni filmów, artystka, pisarka, Berlin). Komentarz - Simon Sheikh (kurator, pisarz, redaktor FORMER WEST, Berlin/Londyn)

Corina L. Apostol jest doktorantką na wydziale historii sztuki Rutgers University w Nowym Brunszwiku. Obecnie prowadzi badania kuratorskie Niekonformistycznej Sztuki ze Związku Radzieckiego Kolekcji Nortona i Nancy Dodge w Jane Voorhees Zimmerli Art Museum. Jest współzałożycielką międzynarodowej platformy Art Leaks i współredaktorką ArtLeaks Gazette. Corina pisuje także do Art Margins Online, IDEA Arts+Society oraz Arta Magazine. Mieszka i pracuje w Bukareszcie oraz Nowym Jorku.

Gigi Argyropoulou jest pisarką, artystką oraz aktywistką poruszającą się w obszarze performansu. Argyropoulou jest inicjatorką i organizatorką programów kulturalnych, festiwali, performasów, konferencji, oraz projektów interdyscyplinarnych, tak w ramach instytucji, jak i poza nimi. Jest także członkinią założycielką Mavili Collective, Institute for Live Arts Research, Green Park oraz F2 Performance Unit/Mkultra. Jako członkini Mavili Collective była także współinicjatorką i uczestniczką okupacji Teatru Embros w 2011 roku, a także szeregu innych działań aktywistycznych/krytycznych w Grecji w ostatnich latach. Gigi jest laureatką Nagrody Routledge za referat na konferencji PSi 18 (Performance Studies International). Jej eseje były publikowane w czasopismach naukowych i innych, a także w redagowanych tomach pism zebranych. Jest pracownikiem naukowym na Birkbeck College oraz współredaktorką wspólnie z Hypatią Vourloumis przyszłego wydania Performance Research “On Institutions.” Gigi Argyropoulou mieszka i pracuje w Atenach i Londynie.

Claudia Bernardi jest aktywistką i badaczką w zarządzanym przez siebie ESC Atelier; jest także członkinią-założycielką LUM (Free Metropolitan University) w Rzymie. Aktywnie uczestniczy w ruchach społecznych, organizuje różne sieci transnarodowe, współpracuje z DinamoPress. Jest członkinią-założycielką projektów Edufactory i Uninomade. Była odpowiedzialna za organizację projektu artystycznego Draftsmen Congress w Rzymie i Kijowie. Obecnie pracuje nad koncepcją i realizacją transdyscyplinarnego projektu Studio Roma. Bernardi jest doktorem studiów euro-amerykańskich Uniwersytetu Roma Tre (Rzym), a ponadto stypendystką Weatherhead Initiative on Global History na Uniwersytecie Harvarda oraz wizytującą stypendystką w Europa Institut, w Institute for European Global Studies na Uniwersytecie w Bazylei. Współredagowała teksty Lessico Marxiano (2009), "Towards a Global Autonomous University" (2009) oraz "Fare spazio. Pratiche del comune e diritto alla città" (2015). Obecnie pracuje nad badaniami koncentrującymi się nad globalną historią migracji zarobkowej oraz wzorców mobilności w Ameryce Północnej i Europie. Bernardi mieszka i pracuje w Rzymie.

Marsha Bradfield jest artystką, kuratorką, pisarką, edukatorką i badaczką. Przez ostatnie dziesięć lat działała prawie wyłącznie na zasadzie współpracy, badając produkcje kulturalne na drodze współinicjowanych przez siebie projektów. Podejście badawcze często wywołuje pewne konkretne wydarzenia, które Bradfield potem ponownie przedstawia w publikacjach i wykładach performatywnych, w których mamy do czynienia z połączeniem stylu narracji faktograficznej z fabularną bowiem autorka swobodnie przemieszcza się pomiędzy miejscami, obiektami, obrazami, strukturami i procesami. W swej bieżącej działalności Bradfield analizuje miejsce przecięcia ekonomii i ekologii w ramach koprodukcji oraz rozwija ten temat we współpracy z Precarious Workers Brigade, Critical Practice Research Cluster i wieloma innymi ruchami. Bradfield jest także współdyrektorką Pangaea Sculptors’ Centre w Londynie, współpracuje także z Chelsea College of Arts; ostatnio przystąpiła do Rady Mentorów (Board of Mentors) w Fish Island Labs w Barbicanie, także w Londynie. Marsha Bradfield mieszka i pracuje w Londynie

Boris Buden jest pisarzem, krytykiem kultury i tłumaczem. Studiował filozofię w Zagrzebiu, a następnie uzyskał stopień doktora teorii kultury Uniwersytetu Humboldta w Berlinie. W latach 90. założył w Zagrzebiu wydawnictwo oraz czasopismo Arkzin, którego był redaktorem. Zasiada w zarządzie European Institute for Progressive Cultural Policies w Wiedniu. W swoich artykułach i esejach porusza kwestie z domeny filozofii, polityki, tłumaczenia, językoznawstwa, kondycji post-komunistycznej, oraz krytyki kulturalnej i artystycznej. Jest autorem tłumaczeń na chorwacki m.in. najważniejszych dzieł Zygmunta Freuda. Teksty Budena pojawiły się w wielu różnych publikacjach, np. w publikacji BAK Concerning War: A Critical Reader in Contemporary Art (2006/2010) oraz Art and Contemporary Critical Practice: Reinventing Institutional Critique (2009). Jest współredaktorem i autorem szeregu książek, m.in. "Zone des Übergangs: Vom Ende des Postkommunismus" [„Strefa przejścia. O końcu postkomunizmu”] (2009); "Übersetzung: Das Versprechen eines Begriffs" (wraz ze Stefanem Nowotnym) (2008); i "Der Schacht von Babel: Ist Kultur übersetzbar?" (2004). Obecnie jest profesorem wizytującym na wydziale sztuki i projektowania Uniwersytetu Bauhaus University w Weimarze. Mieszka i pracuje w Berlinie.

Sebastian Cichocki - kurator, pisarz i krytyk sztuki, główny kurator w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, kurator Parku Rzeźby na Bródnie. W latach 2005–2008 dyrektor programowy Centrum Sztuki Współczesnej Kronika w Bytomiu, Zajmuje się głównie refleksją konceptualną w sztuce, land-artem i książką jako formą wystawy. Kurator licznych wystaw indywidualnych i zbiorowych, m.in. wystawy Moniki Sosnowskiej w Pawilonie Polskim na 52. Biennale w Wenecji oraz Yael Bartany na 54. Biennale. Autor eksperymentalnych wystaw w formie książek, programów rezydencyjnych i inscenizowanych wykładów.

Angela Dimitrakaki jest pisarką oraz wykładowczynią na wydziale historii i teorii sztuki współczesnej Uniwersytetu w Edynburgu. Publikacje jej autorstwa obejmują takie pozycje jak współredagowana z Kirsten Lloyd "Economy: Art, Production and the Subject in the 21st Century" (2015); "Gender, ArtWork and the Global Imperative: A Materialist Feminist Critique" (2013); "Politics in a Glass Case: Feminism, Exhibition Cultures and Curatorial Transgressions" (2013) współredagowana z Larą Perry; oraz, pozycja w języku greckim "Art and Globalisation: From the Postmodern Sign to the Biopolitical Arena" (2013).

Paolo Do to aktywista i badacz działający w zarządzanym przez siebie ESC Atelier, oraz członek-założyciel LUM (Wolny Uniwersytet Miejski) w Rzymie. Jest ponadto członkiem-założycielem Edufactory oraz Uninomade, a także współpracownikiem Dinamopress i Roars. Do posiada tytuł doktorski z zarządzania krytycznego i ekonomii politycznej uzyskany na Queen Mary, University of London. Jest też autorem pism krytycznych na temat ekonomii politycznej wiedzy, organizacji i strategii transnarodowych ruchów społecznych, a także nowego podziału pracy. Wśród jego publikacji znajduje się "Il tallone del drago: capitale globale e conflitti in Cina" (2010); jest też współredaktorem "Lessico Marxiano. Dieci concetti per ripensare il presente" (2009) oraz "Towards a Global Autonomous University" (2009). Obecnie Do pracuje nad relacjami pomiędzy wiedzą, sztuką a polityką w instytucjach kultury, a także koncepcją organizacji transdyscyplinarnego programu badawczego na temat współczesności w Studio Roma oraz w ramach programu artystycznego Openings Out to Reality; ponadto bierze udział w projektach artystycznych m.in. Draftsman Congress i Cattedrale realizowanych przez Instytut Szwajcarski w Rzymie. Paolo Do mieszka w Rzymie.

Carl Martin Faurby jest kuratorem i pisarzem. Organizuje platformy do prowadzenia badań kulturowych poprzez sztukę współczesną, czyniąc to zazwyczaj poza kontekstami instytucjonalnymi. Jest kuratorem w Alt_Cph 15 – eksperymentalnych targów non-profit tzw. „alternatywnych przestrzeni sztuki.” Faurby zasiada w zarządzie UKK (Young Artists and Art Workers) - organizacji, która poprzez lobbing i projekty dyskursywne, dąży do poprawienia warunków pracy pracowników sztuki w okresie pierwszych dziesięciu lat ich kariery zawodowej. Jest autorem "Object This Picture" (2012/2013) oraz współautorem "Force Majeure" (2014); regularnie także pisze do magazynu sztuki Kunsten.nu. Carl Martin Faurby żyje i pracuje w Kopenhadze.

Joanna Figiel jest doktorantką w Centre for Culture and the Creative Industries, City University London. Swoje badania koncentruje na kwestiach pracy i zatrudniania, prekariatu oraz polityk regulujących sektory kreatywne i kulturalne. Otrzymała stopień magistra sztuki kulturoznawstwa w Goldsmiths. Jest członkiem zespołu redakcyjnego pisma ephemera: theory and politics in organization.

Kasia Górna - artystka wizualna, od 2011 roku zaangażowana w działania na rzecz poprawy warunków socjalnych i ekonomicznych artystów oraz szeroko pojętych pracowników kultury. Współorganizatorka Strajku Artystów w 2012r. Współzałożycielka Komisji Środowiskowej „Pracownicy Sztuki”. Członkini grupy współpracującej z Ministerstwem Pracy i Polityki Społecznej ds. ubezpieczeń dla twórców.

Maria Hlavajova - jest założycielką i dyrektorką artystyczną BAK, basis voor actuele kunst w Utrechcie, a także dyrektorką artystyczną FORMER WEST (2008–2016), który to projekt zainicjowała i rozwijała, i który był wspólnym międzynarodowym przedsięwzięciem skierowanym na działalność badawczą, edukacyjną, wydawniczą i wystawienniczą. Hlavajova ma na koncie organizację szeregu projektów, tak w ramach BAK jak i na zewnątrz, w tym cykl "Future Vocabularies" (2014–2016), "New World Academy" z artystą Jonasem Staalem (2013–), a także międzynarodowych przedsięwzięć badawczych, np. "The Return of Religion and Other Myths" (2008), "On Knowledge Production: Practices in Contemporary Art" (2006), "Concerning War" (2005) oraz "Who if not we should at least imagine the future of all this? 7 episodes on (ex)changing Europe" (2004), jak też wystaw przy współpracy z takimi artystami jak Josef Dabernig, Sanja Iveković, Aernout Mik, Artur Żmijewski, Lawrence Weiner i wielu innych. W 2011 roku, w ramach 54. Biennale w Wenecji , Hlavajova była odpowiedzialna za zorganizowanie Pawilonu Romskiego pod tytułem "Call the Witness", zaś w 2007 roku była kuratorką trzyczęściowego projektu pt. "Citizens and Subjects", który stanowił holenderską prezentację na 52. Biennale w Wenecji. W roku 2000 była współkuratorką Manifesta 3, Europejskiego Biennale Sztuki Współczesnej, pod tytułem "Borderline Syndrome: Energies of Defence" w Lublanie. Ponadto jest redaktorką i pisuje do szeregu wydawnictw krytycznych i katalogów, często też daje wykłady na temat sztuki współczesnej. Wraz z Kathrin Rhomberg założyła transit, fundację na rzecz wspierania wymiany kulturalnej oraz współczesnych praktyk artystycznych pomiędzy Austrią, Czechami, Węgrami, Rumunią i Słowacją. Hlavajowa mieszka i pracuje w Amsterdamie i Utrechcie.

Brian Holmes jest krytykiem kultury i aktywistą politycznym. Tematyka jego esejów oscyluje wokół sztuki, społeczeństwa sieci, ekologii politycznej, oraz ruchów protestu. Publikował w Brumaria, Multitudes oraz Springerin. Obecnie wykłada na Uniwersytecie Illinois w Chicago, gdzie należy także to grupy Compass. Wspólnie z Claire Pentecost oraz 16 Beaver Group współorganizował semianaria z serii Continental Drift (2005–2010). Do jego publikacji należą, m.in: "Volatile Smile" (2014) wraz z fotografami Beate Geissler i Oliverem Sannem; "Escape the Overcode: Activist Art in the Control Society" (2009); "Unleashing the Collective Phantoms: Essays in Reverse Imagineering" (2007). Jego ostateni pisma to wspólne projekty w ramach następujących projektów: "South West Corridor North West Passage" (z Rozalindą Borcila); "Midwest Compass" (z Matthiasem Reganem); oraz "Environmental Laboratory" (wspólnie z Southeast Environmental Task Force). Holmes żyje i pracuje w Chicago.

Héctor Huerga jest filologiem i pisarzem, a także organizatorem sieci społecznym; piastuje także funkcję Community Manager w @15MBcn_int. Huerga jest inicjatorem International Commission of the 15M a także ruchu Indignados w Barcelonie, koncentruje się na uczestnictwie społecznym oraz rozwoju mas krytycznych. Ostatnie lata spędził na zgłębianiu wiedzy na temat narzędzi organizacji wewnętrznej i strategii komunikacji zewnętrznej. Współpracuje z Data Analysis 15M, Outliers oraz Krytyką Polityczną. Wykłada i prowadzi warsztaty na temat sieci społecznych na zaproszenie organizacji, uniwersytetów i społeczności w Hiszpanii, we Włoszech, Niemczech, w Algierii, Austrii i Polsce. Jest bezpośrednio zaangażowany w realizację strategii organizacji pozarządowych i ruchów społecznych, współorganizował kampanie w Internecie i poza nim w Hiszpanii, Grecji, Niemczech, Włoszech oraz Turcji na takie tematy jak gender, HHRR, migracji, sztuka, mieszkalnictwo, kultura i środowisko. Huerga studiował filologię hiszpańską na Uniwersytecie La Laguna (ULL) w Hiszpanii, posiada tytuł magistra ze współczesnej literatury Ameryki Łacińskiej z CONACULTA w Meksyku. Pracuje i mieszka w Barcelonie.

Vladan Jeremić jest artystą stosującym w swej praktyce rysunek, tekst i wideo. Od 2002 roku jest zaangażowany w artystyczną i kuratorską współpracę z Reną Raedle, z którą bada nakładające się na siebie pola sztuki i polityki, koncentrując się w swej praktyce artystycznej na społecznej i ekonomicznej reprodukcji. Do ostatnio kuratorowanych przez nich wystaw należy "A Real Work of Art" - art, work, and solidarity structures, 2015, RAM Gallery, Oslo, wraz z seminarium pt. "Art Production in Restriction; Possibilities of Transformative Art Production and Coalition-Building", 2015 w Trondheim w Norwegii oraz "I Will Never Talk About the War Again", 2011, w Färgfabriken w Sztokholmie. Jeremić jest także współzałożycielem ArtLeaks oraz redaktorem ArtLeaks Gazette. Do jego ostatnich wystaw należą: "Mundus vadit retro", 2014, Kibla, Maribor; "Red Winter atDeep Sites", 2014, LevArt, Levanger; "To the Square 2", 2014, Perpetuum Mobilε, Checkpoint Helsinki; "Between Worlds II", 2013, Kraljevic Gallery, Zagrzeb; "Places of memory – Fields of vision", 2012, Centrum Sztuki Współczesnej w Salonikach; "Absolute Democracy", 2012, Rotor, Graz; "Oktobar XXX", 2012, 15. Biennale w Pančevie, Serbia; "The Housing Agenda", 2012, Cable Factory Gallery oraz Ateneum Museum, Helsinki, a także "La maison Folie Wazemmes", Lille; "Moving Forwards, Counting Backwards", 2012, MUAC, Mexico City. Vladan Jeremić mieszka i pracuje w Belgradzie.

Sami Khatib jest pisarzem i wykładowcą pracującym w Berlinie i Bejrucie. Posiada tytuł doktorski uzyskany na wydziale mediów i komunikacji na Freie Universität w Berlinie (2013). Obecnie jest stypendystą programu Mellon Postdoctoral na American University w Bejrucie (AUB), przedtem zaś prowadził badania na wydziale teorii w Jan van Eyck Academie w Maastricht (2012). Główne obszary zainteresowania Khatiba to Walter Benjamin, teoria krytyczna, psychoanaliza, nowoczesna filozofia kontynentalna, teoria sztuki, oraz germanistyka.

Michał Kozłowski jest adiunktem na wydziale filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Tytuł doktora uzyskał na EHESS (Paryż) w roku 2004. W swojej pracy koncentruje się na kwestiach subiektywności, historii i historyczności, kapitalizmie oraz sztuce jako praktyce społecznej. Szeroko czerpie z koncepcji Foucault, Bourdieu, Marxa, Spinozy oraz pierwszego pokolenia operaismo. Redaktor naczelny Bez Dogmatu (kwartalnika nt. polityki i kultury, ukazującego się 1994 roku) oraz współredaktor Le Monde Diplomatique. Edycja Polska. Opublikował "Les contre-pouvoirs de Foucault" (Paris, 2011), "Sprawa Spinozy" (Kraków, 2011). Współautor badań nt. relacji pracy we współczesnej sztuce polskiej pt. „Fabryka Sztuki” (2015).

Isabell Lorey jest teoretyczką polityki w European Institute for Progressive Cultural Policies (eipcp), oraz redaktorką „transversal texts”. Jest profesorką teorii politycznej i gender na Uniwersytecie w Kassel oraz Uniwersytecie w Bazylei. Przez szereg lat wykładała nauki społeczne i kulturowe a także teorię feministyczną i postkolonialną na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie oraz Uniwersytecie w Wiedniu. W latach 2001-2007 piastowała stanowisko profesora na wydziale studiów gender oraz postkolonialnych na Uniwersytecie Sztuk w Berlinie. Publikuje na temat prekariaryzacji zatrudnienia oraz życia w systemie neoliberalnym, a także bieżących ruchów społecznych (szczególnie nt. ruchów demokratycznych po 2011 roku), krytycznej teorii demokracji i reprezentacji. Jej ostatnie książki to, m.in. "Figuren des Immunen" (2011), "Regierung der Prekären" (2012), "Kognitiver Kapitalismus" (2012). Ostatnio w Verso opublikowała tekst pt. "State of Insecurity. Government of the Precarious", (2015). Obecnie pracuje nad książką pt. “Presentist Democracy.” Lorey mieszka i pracuje w Berlinie.

Małgorzata Maciejewska - socjolożka. W 2014 roku obroniła pracę doktorską pt. „Transformacja i jej konsekwencje dla społecznej reprodukcji w regionie wałbrzyskim. Warunki życia i pracy kobiet” na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Zajmuje się socjologią pracy z feministycznej perspektywy. Od 2010 roku współpracuje z Think Tankiem Feministycznym prowadząc badania dotyczące systemowych przyczyn ubóstwa, prekaryzacji oraz funkcjonowania specjalnych stref ekonomicznych w Polsce. Jest członkinią Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Inicjatywa Pracownicza. Obecnie współprowadzi badania w ramach międzynarodowego projektu badawczego „PRECARIR - The rise of the dual labour market: fighting precarious employment in the new member states through industrial relations”.

Ewa Majewska - filozofka feministyczna. Pracowała jako adiunkt w Instytucie Kultury UJ oraz w Instytucie Filozofii US; od 2003 wykłada na Gender Studies UW. Uczestniczyła w projektach badawczych w UC Berkeley, Uniwersytecie w Orebro oraz IWM w Wiedniu. Jest autorka dwóch monografii: „Feminizm jako filozofia spoołeczna” oraz „Sztuka jako pozór?”, publikowala w: Signs, e-flux, Nowej Krytyce oraz innych czasopismach i antologiach. Aktualnie, stypendystka ICI Berlin, gdzie pracuje nad projektem „Chasing Europe, or on the Semi-Peripheral Publics”.

Sandro Mezzadra jest filozofem polityki, którego zainteresowania w ciągu ostatniego dziesięciolecia skupiały się na relacjach pomiędzy globalizacją, migracją i obywatelstwem, a także teorii i krytyce postkolonialnej. Wykłada teorię polityczną na Uniwersytecie w Bolonii, jest też adiunktem w Instytucie Kultury i Społeczeństwa na Uniwersytecie Zachodniego Sydney. W chwili obecnej jest stypendystą prowadzącym badania na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie (BIM – Berliner Institut für empirische Migrations - und Integraqtionsforschung, 1 października 2015 –31 lipca, 2016), ponadto był profesorem wizytującym i stypendystą: Humboldt Universität (Berlin), Duke University, Fondation Maison des sciences de l’homme (Paris), University w Lublanie, FLACSO Ecuador oraz UNSAM (Buenos Aires). Jest aktywnym uczestnikiem debaty „post-workerist”, a także jednym z założycieli strony internetowej Euronomade. Jest autorem następujących tytułów, m.in. "Diritto di fuga. Migrazioni, cittadinanza, globalizzazione" (2006); "La condizione postcoloniale. Storia e politica nel presente globale", (2008); "Nei cantieri marxiani. Il soggetto e la sua produzione", (2014). Wraz z Brettem Neilsonon jest autorem "Border as Method, or, the Multiplication of Labor" wydanej nakładem Duke University Press, (2013). Mezzadra ma doświadczenie pracy w szeregu europejskich projektach badawczych FP7 (w tym: ATACD (A Topological Approach to Cultural Dynamics), GEMIC (Gender, Migration, and Intercultural Interactions in the Mediterranean and South East Europe: an interdisciplinary perspective), oraz MIG@NET (Transnational Digital Networks, Migration and Gender), w chwili obecnej zaś jest współprowadzącym badania w ramach projektu ARC Discovery pt. "Logistics as Global Governance: Labour, Software and Infrastructure along the New Silk Road". Sandro Mezzadra mieszka i pracuje w Bolonii.

pantxo ramas (aka Francesco Salvini) to aktywista i badacz. Pochodzi z Barcelony, gdzie uczestniczy w Barcelona en Comú, współpracuje także z Radio Nikosia. We Włoszech pantxo ramas prowadzi współpracę z Conferenza Permanente per la Salute Mentale nel Mondo in Trieste, oraz blogiem euronomade.info. W swych badaniach i działalności pantxo ramas koncentruje się na kwestiach prekariatu i polityk publicznych w sferze kultury, zdrowia i praw miejskich.

Gerald Raunig jest filozofem i teoretykiem. Pracuje w Zürcher Hochschule der Künste w Zurichu, a także w European Institute for Progressive Cultural Policies (eipcp) oraz jako doktor habilitowany w Instytucie Filozofii Uniwersytetu w Klagenfurt. Jest ponadto członkiem zespołu redakcyjnego wielojęzycznego internetowego pisma „transversal texts” a także wydawnictwa Kamion. Jego książki były tłumaczone na język angielski, serbski, hiszpański, słoweński, rosyjski, włoski i turecki. Ostatnie publikacje w języku angielskim to m.in. "Art and Revolution. Transversal Activism in the Long Twentieth Century", w tłumaczeniu Aileen Derieg, (2007); "Art and Contemporary Critical Practice. Reinventing Institutional Critique", zredagowana wspólnie z Gene Rayem, (2009); "A Thousand Machines", w tłumaczeniu Aileen Derieg, (2010); "Critique of Creativity", współredagowana z Gene Rayem oraz Ulfem Wuggenigiem, (2011); "Factories of Knowledge, Industries of Creativity", w tłumaczeniu Aileen Derieg, (2013); "Pozycje nadchodzące to: DIVIDUUM. Machinic Capitalism and Molecular Revolution", tom 1. Raunig mieszka i pracuje w Zurychu.

Simon Sheikh jest kuratorem i pisarzem. Jest starszym wykładowcą na studiach kuratorskich, a także dyrektorem programowym na MFA in Curating w Goldsmiths College na Uniwersytecie Londyńskim. W latach 2002-2009 Sheikh był koordynatorem Programu Studiów Krytycznych na Akademii Sztuki w Malmö Art Academy, zaś w latach 2003 – 2004 był kuratorem na NIFCA w Helsinkach, a przedtem dyrektorem Overgaden – Instytutu Sztuki Współczesnej w Kopenhadze (w latach 1999-2002). W latach 1996-2000 był redaktorem czasopisma "Øjeblikket", a także członkiem grupy projektowej GLOBE w latach 1993–2000. Jego ostatnie działania kuratorskie obejmują: "Reading / Capital" (dla Althusser), DEPO, Stambuł, 2014; "Unauthorized, Inter Arts Lab", Malmö, 2012; "All That Fits: The Aesthetics of Journalism", QUAD, Derby, 2011 (Wraz z Alfredo Cramerottim); "Do You Remember the Future?", TOK / Project Loft Etagi, Sankt Peterburg, 2011; "Vectors of the Possible", BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, 2010; and "Capital (It Fails Us Now)", UKS, Oslo, 2005 and Kunstihoone, Talin, 2006. Artykuły Sheikha znaleźć można w takich czasopismach jak "Afterall", "an architecture", "Open", "Springerin" oraz "Texte zur Kunst". Jest redaktorem i autorem szeregu wydawnictw, w tym: "On Horizons: A Critical Reader on Contemporary Art" (wraz z Marią Hlavajovą i Jill Winder) (2011); "Capital (it fails us now)" (2006); "In the Place of the Public Sphere?" (2005); "Knut Åsdam. Speech. Living. Sexualities. Struggle" (2004); oraz "We Are all Normal" (z Katyą Sander) (2001). Sheikh mieszka i pracuje w Berlinie i Londynie.

Hito Steyerl jest dokumentalistką, artystką i pisarką. Jej prace dotykają takich kwestii jak globalizacja, feminizm oraz krytyka postkolonialna; składają się z filmów, esejów i instalacji. Wykładała m.in. w Goldsmith’s College w Londynie oraz Ośrodku Studiów Kuratorskich Bard College, Annandale-on-Hudson. Zbiór jej esejów został ostatnio wdany w tomie "The Wretched of the Screen" (2012). Ostatnie wystawy to m.in. "Hito Steyerl", e-flux, Nowy Jork, 2011 oraz "focus: Hito Steyerl", The Art Institute Chicago, 2012−2013. Steyerl mieszka i pracuje w Berlinie.

Igor Stokfiszewski - krytyk literacki, dramaturg, członek zespołu Krytyki Politycznej. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Łódzkim i Jagiellońskim w Krakowie. W latach 2001-2006 redaktor działu literackiego magazynu „Ha!art”. Współpracuje przy międzynarodowych literackich programach stypendialnych z Willą Decjusza w Krakowie. Autor książki "Zwrot polityczny" (Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2009). Współredaktor (wraz z Piotrem Mareckim i Michałem Witkowskim) książki "Tekstylia. O rocznikach siedemdziesiątych” (2002) oraz (z Piotrem Mareckim i Renatą Serednicką) tomu "Ludzie, miasta. Literatura Białorusi, Niemiec, Polski i Ukrainy – ślady nieistniejącego języka” (2008). Współautor scenariusza filmu Grega Zglinskiego "Na swoje podobieństwo" (2001). Jako dramaturg współpracował z reżyserem Wojtkiem Klemmem i Bartoszem Szydłowskim. Publikował m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Tygodniku Powszechnym”, „Ha!arcie”, „FA-arcie”, „Notatniku Teatralnym” i „die tageszeitung”. Jako recenzent współpracował z programem telewizyjnym Kinematograf (TVP1) i Czytelnia (TVP Kultura). Współpracuje z Teatrem Nowym w Warszawie, Teatrem Łaźnia Nowa w Krakowie i Berlin Biennale.

Kuba Szreder - po ukończeniu socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim pracował jako niezależny kurator interdyscyplinarnych projektów z pogranicza sztuki, działań publicznych, krytycznej refleksji i społecznych eksperymentów. Jest redaktorem wielu katalogów i zbiorów tekstów teoretycznych oraz autorem tekstów teoretycznych publikowanych w Polsce i poza jej granicami. W 2009 roku zainicjował Wolny Uniwersytet Warszawy, z którym przeprowadził szereg programów badawczych dotyczących współczesnych systemów produkcji kulturowej. W swojej pracy teoretycznej analizuje obecne formy produkcji kulturowej w kontekście późnego kapitalizmu. W 2015 roku obronił doktorat na Loughborough University School of the Arts o politycznych i ekonomicznych aspektach niezależnych projektów kuratorskich.

Airi Triisberg jest pisarką i kuratorką mieszkającą w Tallinie. Interesują ją nakładające się obszary aktywizmu politycznego oraz współczesnych praktyk artystycznych, kwestie związane z płcią społeczną i seksualnością, a także zbiorowymi metodami pracy, samoorganizacji oraz walką z prekarnymi warunkami zatrudnienia w obszarze sztuki, choć nie tylko. W latach 2010-2012 była członkinią sieci pracowników sztuki w Estonii, inicjowała szereg debat publicznych na temat warunków pracy na lokalnym polu sztuki. Do jej ostatnich projektów należy publikacja współredagowana przez Minne Henriksson i Erika Krikortza "Art Workers - Material Conditions and Labour Struggles in Contemporary Art Practice" (2015) oraz "Get Well Soon!", 2015 - wystawa na temat zdrowia i społeczeństwa.

Zobacz także: