Blue Notes and Background Noises
Interwencja dźwiękowa Piotra Bujaka w Parku Rzeźby na Bródnie
Park Rzeźby na Bródnie
„Blue Notes and Background Noises” to artystyczna interwencja dźwiękowa, na którą składa się seria prostych nagrań odtwarzanych z głośników zainstalowanych w wielu miejscach Parku Rzeźby na Bródnie. Razem tworzyć będą eksperymentalną, dźwiękową architekturę krajobrazu.
Nagrania będą miały długość od kilku sekund do kilku/kilkunastu minut, składać się będą głównie z dźwięków, które nasze ciało generuje podczas wykonywania codziennych, prozaicznych czynności, jak np. mycie zębów, stukot butów po posadzce, zacieranie rąk, piłowanie paznokci, mieszanie herbaty, odbijanie piłki.
Głośniki będą uruchamiane w określonych interwałach czasowych, tworząc przestrzenną symfonię codzienności, składającą się z łatwo rozpoznawalnych odgłosów, które często ignorujemy i wypieramy. Kontekst parku jest dla tych dźwięków nieoczywisty, co sprawi, że ich słyszalność będzie wzmożona. Praca nawiązuje swoją formą do obecnej w Parku Rzeźby na Bródnie pracy „Nie jesteśmy sami” autorstwa Susan Philipsz. Kolejną inspiracją dla projektu były Merrie Melodies – seria krótkich animacji o charakterze obyczajowym, wyprodukowana przez wytwórnię Warner Brothers, ukazującą się głównie w latach 1938-1969 (podczas tzw. Złotej Ery Amerykańskiej Animacji), gdzie zwierzęta personifikowały przerysowane i przedstawiane „w krzywym zwierciadle” zachowania społeczne.
Główną ideą projektu jest trawestacja poprzez punktowe interwencje dźwiękowe założeń ogrodu japońskiego (日本庭園 nihon-teien) wraz z jego harmonią i zwrócenie uwagi na kwestie braku harmonii społecznej w czasach antropocenu, zachwianie relacji pomiędzy naturą a cywilizacją. Kulturowo ogrodnictwo w Japonii ma status sztuki wysokiej, bliski kaligrafii 書道, shodō) czy tradycyjnemu malarstwu japońskiemu (日本画 nihon-ga) i jest ściśle związane z buddyzmem Zen i Taoizmem i ich symboliką. Samo pojęcie „ogrodu japońskiego” kojarzy się raczej z nastrojowością, efemerycznością, delikatnością i unikaniem przesadnej estetyzacji, przy jednoczesnym świadomym i zdyscyplinowanym projektowaniu.
Piotr Bujak - polski artysta interdyscyplinarny urodziny w Będzinie w 1982 roku. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (2009) i San Francisco Art Institute (2012). Doktoryzował się na Tama Art University w Tokio w 2022 roku. Obecnie adiunkt w Akademii Sztuki w Szczecinie.
Zainteresowany przede wszystkim międzykulturowymi badaniami porównawczymi dotyczącymi tożsamości, mediów, polityczności i dziedzictwa kulturowego, łączącymi praktykę artystyczną z eksperymentalną antropologią i współczesną krytyką społeczną.
W swojej pracy artystyczno-naukowej stosuje głównie strategie DIY, Quick and Dirty, Low Budget oraz Hit & Run, w oparciu o zinterpretowane założenia konceptualizmu, minimalizmu, późnej awangardy i arte povera.