Archiwum konfliktu / Archiwum utopii
Dwa spotkania poświęcone historii performansu
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zaprasza na „Archiwum konfliktu / Archiwum utopii. Dwa spotkania poświęcone historii performansu”.
Czym jest performans i czyj jest, kiedy się zaczął i czy się skończył, a może tylko spowszedniał? Nasze definicje apriorycznie nie zadowolą nikogo, bo rozmyją granice i podważą arbitralność jakiegokolwiek porządkowania. Czy w performansie chodzi o partycypację czy o alieniację, o sztukę czy o aktywizm, o zaangażowanie czy symulowanie? W archiwum performansu można znaleźć dowody na jedno i na drugie. Tylko czy można archiwizować performans? Czy można performans umuzealnić? Sprawdzimy to, czerpiąc obficie z cyfrowych zbiorów Muzeum Sztuki Nowoczesnej, przerzucając się cytatami z performansów i konfrontując je ze sobą. Bo archiwum performansu to zbrojownia, ale zanim wybierze się właściwą broń, trzeba się dobrze rozejrzeć w całym arsenale.
Najszersza możliwa definicja performansu to zakomunikowanie zgody lub częściej – niezgody. Archiwum performansu to zatem repozytorium strategii komunikacyjnych. W samym pojęciu „archiwum performansu” kryje się więc zarówno konflikt, jak i nadzieja na jego przezwyciężenie. Pierwsze spotkanie prześwietli awanturnicze aspekty sztuki performansu i spożytkuje konfliktujący potencjał archiwum. Drugie skupi się na pozytywności, próbując ją zdefiniować z wykorzystaniem utopijnego wymiaru performansu i ustanawiającego charakteru archiwum.
Joanna Krakowska
zajmuje się współczesnym teatrem, pracuje w Instytucie Sztuki PAN i w redakcji "Dialogu". Współautorka książek „Soc i sex. Diagnozy teatralne i nieteatralne” (2009) oraz „Soc, sex i historia” (2014). Autorka monografii „Mikołajska. Teatr i PRL” (2011). Ostatnio wydała antologię "Transfer! Teksty dla teatru" (2015) i "Platform. East European Performing Arts Companion" (2016).
Piotr Morawski
kulturoznawca, historyk kultury. Pracuje w redakcji „Dialogu” i w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim; współpracuje z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego i z Teatrem Polskim w Poznaniu. Zajmuje się kulturową historią widowisk. Pisuje też o teatrze współczesnym oraz jego społecznych i kulturowych uwikłaniach.